Carpo: καφές (και όχι μόνο) από εκείνους που ξέρουν

Με το συγκεκριμένο μαγαζί (μαγαζιά πλέον) είμαι συναισθηματικά δεμένη για δύο λόγους.
Πρώτον, γιατί το πρώτο Carpo που άνοιξε στο Κολωνάκι ήταν μία από τις «ανακαλύψεις» του BHMA Gourmet (και συγκεκριμένα της Ζωίτσας) και το τιμούσαμε συχνά πυκνά.


Και δεύτερον γιατί στο τελευταίο μας ταξίδι στο εξωτερικό με τον Πατέρα, πήγαμε στο Λονδίνο και περνώντας από το Piccadilly, σταματήσαμε στο Carpo για ένα εσπρεσάκι συνοδευόμενο με σοκολατάκι υγείας. Δεν λέω καλοί οι Βρετανοί, αλλά αλλιώς είναι να σου φτιάχνει καφέ πατριωτάκι.

Δεν πρόκειται για ένα ακόμα ξηροκαρπάδικο. Η παράδοση της οικογένειας στον χώρο ξεκινά πολλά χρόνια πίσω, όταν το εργοστάσιό τους, ήταν μία από τις βασικές πηγές τροφοδότησης ξηρών καρπών της αγοράς.  

Θα το καταλάβαινα ακόμα και αν δεν ήξερα την ιστορία τους, μόνο και μόνο από την ατμόσφαιρα (όλων) των μαγαζιών που αποπνέει επαγγελματισμό ενώ η ευγένεια και το άψογο σέρβις κερδίζουν κάθε φορά την εκτίμησή μου.

Ως προσωπικό κριτήριο, δεν θεωρώ τυχαίο το γεγονός ότι κάθε φορά που επισκέπτομαι ένα Carpo, δυσκολεύομαι (και δεν τα καταφέρνω πάντα) να φύγω μόνο με τον καφέ στα χέρια. Και πώς θα μπορούσα άλλωστε, όταν με την είσοδο στο μαγαζί, με καλωσορίζει η κοπέλα με μια σέσουλα γεμάτη σοκολατάκια: «Θα πάρετε ένα με μαύρη σοκολάτα και καβουρντισμένα αμύγδαλα;» (πάντα θεωρώ την ερώτηση ρητορική). Και αυτό είναι ένα μικρό μέρος της ποικιλίας σοκολατοειδών με την οποία φλερτάρω ανελλιπώς πάνω από την τεράστια βιτρίνα-τραπέζι τους.

Επίσης, δεν είναι μόνο όλοι εκείνοι οι ξηροί καρποί καβουρντισμένοι και μη, που μου γαργαλάνε τα αυτιά και τα μάτια και με καλούν να τους βάλω στα καφέ σακουλάκια τους. Είναι και εκείνα τα σουσάμια, οι διάφοροι σπόροι που με περιμένουν στο ράφι για να τρυπώσουν στα ψωμάκια, στις σαλάτες μου και στο πρωινό γιαούρτι με τα φρούτα για ένα δυναμωτικό ξεκίνημα. Και τώρα που είπα «δυναμωτικό ξεκίνημα» θυμήθηκα και τις χειροποίητες μπάρες δημητριακών που μπαίνουν στην τσάντα, αποτελώντας την ιδανική ενεργειακή μπαταρία μου.

Εκτός από τα παραπάνω όμως, δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω ότι πρόκειται για έναν από τους καλύτερους (και πιο φθηνούς!) καφέδες που έχω δοκιμάσει στην Αθήνα και πιστέψτε με, δεν πρόκειται για κάτι απλό και εύκολο. Ο σωστός καφές δεν σερβίρεται καυτός και δεν έχει γεύση καμένου κόκκου.
Πολλά μαγαζιά, στην προσπάθειά τους να εξυπηρετήσουν γρήγορα όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο, βιάζονται στην διαδικασία «απόσταξης» του καφέ. Η ροή πρέπει να είναι λεπτή σαν κλωστή και όχι σαν να τρέχει βρύση.

Αν υπάρχει κάτι που δεν μου αρέσει στο Carpo; Ίσως και να υπάρχει. Εγώ πάντως δεν το έχω εντοπίσει ακόμα...