7.9.20

Γεμιστές ντομάτες αλα Τζον Φαν 'τ Σχιπ

Τα γεμιστά είναι σαν τους καλοκαιρινούς έρωτες. Σε γεμίζουν, σε χορταίνουν και έχεις να τους θυμάσαι μέχρι το επόμενο καλοκαίρι. Αν κάνεις, όμως, το λάθος και τα δοκιμάσεις χειμώνα, συνειδητοποιείς με θλίψη και απογοήτευση ότι η γεύση δεν είναι ίδια. Κάτι λείπει. Θες το αλάτι της θάλασσας που κουβαλάς από το μεσημεριανό μπάνιο. Θες η παγωμένη μπίρα που τρέχει στο λαρύγγι και σε ξεδιψά σχεδόν λυτρωτικά. 

Ό,τι και να 'ναι, τα γεμιστά (ναι, γι' αυτά μιλούσαμε τόση ώρα) είναι στα ντουζένια τους όσο το θερμόμετρο δείχνει από 35 και πάνω. 

Γι' αυτό, όσο προλαβαίνουμε. 

Κι επειδή ο ομοσπονδιακός προπονητής της Εθνικής ποδοσφαίρου Ανδρών δείχνει να απολαμβάνει (έως τώρα τουλάχιστον) την παραμονή του στην Ελλάδα, είναι σωστό να του αφιερωθεί ένα πιάτο-σύμβολο από που ξέρουν όλοι ως Greek Summer.


Υλικά

8 ντομάτες, μεγάλες και ώριμες

3-4 φρέσκα κρεμμυδάκια, ψιλοκομμένα

1 χούφτα δυόσμο, ψιλοκομμένο

1 χούφτα άνηθο, ψιλοκομμένο

Ελαιόλαδο

αλάτι και φρεσκοτριμμένο πιπέρι

1 ποτήρι ρύζι καρολίνα

1 κύβο λαχανικών

μισό ποτήρι λευκό ξηρό κρασί (όταν δεν έχω, ειδικά για τα γεμιστά βάζω λίγο τσίπουρο)

2-3 πατάτες, καθαρισμένες και κομμένες σε κύβους

Προαιρετικά 

Μισό ποτήρι κουκουνάρι

1 ποτήρι σταφίδες ξανθές


Εκτέλεση

Πλένω τις ντομάτες σχολαστικά. Τις γυρίζω ανάποδα και κόβω το κάτω κομμάτι σαν καπάκι. Με τη βοήθεια ενός μικρού κουταλιού, σιγά σιγά βγάζω από τις ντομάτες τη σάρκα τους και τη βάζω σε ένα μπολ. Συνεχίζω τη διαδικασία μέχρι να αδειάσει η ντομάτα και να μείνει με ένα "τοίχωμα" πάχους 3 χιλιοστών περίπου.

Περνάω από το μούλτι τη σάρκα της ντομάτας.

Σε βαθύ τηγάνι ζεσταίνω 4 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο και σοτάρω τα κρεμμυδάκια. Μετά από 2 λεπτά ρίχνω τον κύβο, ανακατεύω και προσθέτω το ρύζι. 

Το φέρνω δύο βόλτες με την κουτάλα ώστε να λαδωθεί καλά και σβήνω με το κρασί (ή το τσίπουρο).

Μόλις εξατμιστεί το αλκοόλ (μετά από 2 λεπτά περίπου), ρίχνω τη μισή ποσότητα από τη λιωμένη ντομάτα και ένα ποτήρι νερό. 

Προσθέτω αλάτι και πιπέρι, ανακατεύω και μόλις αρχίσει να βράζει, χαμηλώνω τη φωτιά, ρίχνω τα μυρωδικά (προαιρετικά τις σταφίδες και το κουκουνάρι) σκεπάζω με καπάκι και το αφήνω να μαγειρευτεί 15-20 λεπτά. Κάθε τόσο το ανακατεύω για να μην κολλήσει.

Μόλις εξατμιστούν τα υγρά και μείνει το ρύζι με μια ελαφριά κόκκινη σάλτσα, σβήνω το μάτι και το αφήνω να κρυώσει ελαφρώς. 

Με ένα μεγάλο κουτάλι, μοιράζω το ρύζι στις ντομάτες, γεμίζοντάς τες στα 2/3. Περιχύνω την κάθε ντομάτα με τον υπόλοιπο χυμό και τις κλείνω. Ανάμεσα στις ντομάτες, μοιράζω τις πατάτες και όση γέμιση (αν) έχει περισσέψει. Ρίχνω από μία κουταλιά της σούπας λάδι σε κάθε ντομάτα, συμπληρώνω με λίγο νερό (περίπου 1 ποτήρι) στο ταψί και ψήνω στους 180 βαθμούς στις αντιστάσεις για 1 ώρα και 15'.

Tip: Τα γεμιστά, όπως και τα περισσότερα καλοκαιρινά φαγητά, τρώγονται καλύτερα την επόμενη ημέρα και φυσικά με μπόλικη φέτα.    

1.9.20

Κοκκινιστό μοσχαράκι με μελιτζάνες και κους κους αλα Μάρκο Λιβάγια


Άλλοι κυνηγούν το χρήμα, άλλοι τη δόξα, εγώ (τέτοια εποχή) κυνηγώ -στις λαϊκές αγορές- τις μελιτζάνες.

Και αφού πέτυχα κάτι καλές τσακώνικες, είπα να τις συνοδεύσω με ένα τρυφερό μοσχαράκι για να μην νιώθουν μοναξιά. 

Ε, στο τέλος έριξα και λίγο κους κους γιατί αν δεν βάλεις ζυμαρικό, πώς θα σε "πιάσει" το φαγητό;

Γιατί Μάρκο; Γιατί η μπάλα είναι σαν το μαγείρεμα. Όταν έχεις κέφια, και χορταίνεις και το ευχαριστιέσαι. 

Υλικά

1 κιλό μοσχάρι, ποντίκι, κομμένο σε μερίδες

λίγο αλεύρι για όλες τις χρήσεις

4-5 ντομάτες ή 7-8 πομοντόρια (ή ανάμεικτα), πολτοποιημένα στο multi

2 ξερά κρεμμύδια, χοντροκομμένα

4-5 καρότα σε ροδέλες 1 εκ.

1 μικρή συσκευασία πελτέ ντομάτας

1 κύβος λαχανικών

Μισό ποτήρι κόκκινο ξηρό κρασί

1 ξυλαράκι κανέλας 

Αλάτι και φρεσκοτριμμένο πιπέρι

Γλυκιά πάπρικα (μισό κουταλάκι του γλυκού)

5-6 μελιτζάνες, τσακώνικες, κομμένες σε χοντρές ροδέλες

Ελαιόλαδο

1 φλιτζάνι κους κους


Εκτέλεση 

Στραγγίζω με χαρτί κουζίνας προσεκτικά τα κομμάτια κρέατος και τα αλευρώνω.

Σε μια φαρδιά κατσαρόλα, ζεσταίνω μισό ποτήρι ελαιόλαδο σε δυνατή φωτιά μέχρι να κάψει. Τοποθετώ προσεκτικά τα κομμάτια του κρέατος στην κατσαρόλα, τα αφήνω 2-3 λεπτά να σοταριστούν από τη μία πλευρά και τα γυρίζω μέχρι να "θωρακιστούν" από όλες τις πλευρές.

Τα βγάζω, τα βάζω σε ένα πιάτο και ρίχνω στην κατσαρόλα τα κρεμμύδια και τα καρότα. Τα ανακατεύω για λίγο και στη συνέχεια προσθέτω τον πελτέ και την κανέλα. Συνεχίζω για λίγο ακόμα το ανακάτεμα. 

Ξαναβάζω το κρέας στην κατσαρόλα, ρίχνω το κρασί και ανακατεύω για 2 λεπτά μέχρι να εξατμιστεί το αλκοόλ. Προσθέτω την ντομάτα, αλάτι, πιπέρι, πάπρικα, 1 ποτήρι νερό και ανακατεύω. Μόλις το φαγητό αρχίσει να βράζει, χαμηλώνω τη φωτιά στο μισό, σκεπάζω με το καπάκι και το αφήνω να μαγειρευτεί. Ανακατεύω συχνά και τσεκάρω αν έχει αρκετά υγρά. 

Σε ταψί στρωμένο με λαδόκολλα απλώνω τις μελιτζάνες, ρίχνω αλάτι και πιπέρι, ραντίζω με λίγο ελαιόλαδο, τις ανακατεύω ελαφρώς και τις ψήνω στον φούρνο στο γκριλ, στο μεσαίο ράφι για 30 λεπτά, ή στις  αντιστάσεις για λίγο παραπάνω. 

Μετά από μία ώρα, προσθέτω τις μελιτζάνες στην κατσαρόλα με το κρέας, ανακατεύω και αφήνω να δέσουν τα υλικά για 10 λεπτά. Στη συνέχεια ρίχνω το κους κους, 1 ποτήρι νερό, ανακατεύω και το αφήνω να βράσει για άλλα 10-12 λεπτά, τσεκάροντας συχνά μη τυχόν κολλήσει.

Σβήνω το μάτι και αφήνω το φαγητό σκεπασμένο για τουλάχιστον μισή ώρα.

Φέτα και χωριάτικο ψωμί απαραίτητα! 

3.10.19

Η σωστή διαπαιδαγώγηση ξεκινά με ένα ζευγάρι ωτασπίδες -και κανά δυο ηρεμιστικά.


-Διοχάντη, τι έφαγες για μεσημεριανό στο σχολείο;
-Ψωμάκι και τυράκι.
-Γιατί; Αφού είχατε αρακά.
-ΜΑ, ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ Ο ΑΡΑΚΑΣ!!!
-Εσύ τον έτρωγες τον αρακά και τώρα δεν σου αρέσει;
-Τον έτρωγα όταν ήμουν μικρή (είπε η ούτε καν 5χρονη), τώρα δεν μου αρέσει.
-Ε, τότε δεν θα φας ούτε γλυκό.
-ΌΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙ! ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΟΟΟΟΟΟΟ! ΘΕΛΩ ΓΛΥΚΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ!
Και κάπως έτσι ξεκίνησε ένα ευχάριστο (φυσικά και ειρωνεύομαι!) μεσημέρι.

11.9.19

5+1 πράγματα που έμαθα στην 1η Δημοτικού -του παιδιού μου.


Λένε ότι η τάξη της 1ης Δημοτικού είναι μία από τις σημαντικότερες στη ζωή του παιδιού.
Και του γονιού, συμπληρώνω εγώ.

2.9.19

Τελικά, τα ήσυχα παιδιά είναι πιο ενοχλητικά;


Δευτέρα πρωί, η πρώτη Δευτέρα του Σεπτέμβρη και η πρώτη Δευτέρα που με επιστρέφει στις προπονήσεις του ΑΟ Κάλλιστος.

Φτάνοντας, με περιμένει με ανοιχτές αγκάλες η (συναθλήτρια-συνάδελφος-συναγωνίστρια και όλα τα συν γενικώς) Λίλα* και αφού χαιρετιόμαστε και αλληλοευχόμαστε καλή σεζόν, καλή αρχή, καλά κρασιά, μου λέει με συνωμοτικότατο ύφος ψιθυριστά: "Ρε συ, κοίτα αυτό το πιτσιρίκι. Είναι τόση ώρα εδώ και δεν το έχει κουνήσει ρούπι!".