Επιπλέον, επέλεξε πως -σε αντίθεση με όσα ίσχυαν έως τώρα- είναι καλύτερα να κάθεται κάποιος δίπλα του μέχρι να κοιμηθεί. Και αυτό ίσχυε τόσο στις 9 που έπεφτε για ύπνο όσο και στις 3 που ξύπναγε και στις 5 που ξαναξύπναγε και γενικά ο,τι ώρα του ερχόταν να ξυπνήσει.
Ολίγον (έως πολύ μη σας πω) απελπισμένοι, προσπαθούσαμε να παρηγορήσουμε ο ένας τον άλλον: "Θα πάει η Μικρή στο δωμάτιό της και θα ηρεμήσουμε". Μπαααα... "Θα περάσει το τρίμηνο της προσαρμογής και όλα θα φτιάξουν". Επίσης μπαααα... "Θα αρχίσει να κοιμάται η Μικρή περισσότερο το βράδυ και θα σταματήσει να σηκώνεται κι αυτός". Έλα όμως που η Μικρή δεν έδειχνε την παραμικρή διάθεση να κοιμηθεί πάνω από 3 συνεχόμενες ώρες, καθώς απολάμβανε το μπουκάλι που της ερχόταν κάθε φορά που άνοιγε το μάτι της. "Θα παντρευτούν και θα φύγουν κάποια στιγμή από το σπίτι", αλλά αυτό αργούσε κάπως...
Φτάνοντας στο ναδίρ της αϋπνίας, του ξενιτιού και της κούρασης (πόσους μήνες να αντέξει κανείς με συνολικά 3 διακεκομένες ώρες ύπνου το 24ωρο;!), αποφασίσαμε πως δεν οφελεί να στηριζόμαστε στο φιλότιμό τους και πως πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Αυτό σήμαινε εφαρμογή δραστικών μέτρων και τεχνικών που είχα διαβάσει σε βιβλία και sites τα οποία όμως ο πανικός και η εξάλντησή μου τα είχαν στιβάξει σε ένα μικρό κουτί στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Πράγματα τα οποία γνώριζα, εφάρμοσα με τον Μικρό όταν ήταν βρέφος ή δεν μου χρειάστηκαν γιατί τότε τα πράγματα ήταν πιο εύκολα.
Η επιχείρηση "Ύπνος ξανά" χωρίστηκε σε δύο μέρη, όσα είναι και τα τέκνα της οικογένειάς μας αφού το καθένα απαιτούσε διαφορετική αντιμετώπιση.
Και ξεκινήσαμε από το μικρότερο μέλος: σκεφτήκαμε πως εφόσον η Μικρή είχε ήδη ένα σταθερό πρόγραμμα την ημέρα, γιατί να μην έχει και την νύχτα; Η διαδικασία για τον ύπνο παρέμεινε η ίδια. Μπάνιο, κρέμα σώματος και μασάζ (γιατί είμαστε θηλυκά πάνω απ´ όλα), γάλα, ρέψιμο (όχι και τόσο θηλυκό...) και κατευθείαν στο κρεβάτι για νάνι.
Η Μικρή συνήθιζε να ξυπνάει κατά την 1 με 2 τα ξημερώματα, να πίνει 50 ml γάλα και να ξανακοιμάται. Το αυτό και κατά τις 4 με 5. Επρόκειτο για μια συνήθεια που είχε αποκτήσει όχι γιατί πεινούσε αλλά γιατί κυρίως την ενίσχυα εγώ με το γάλα που την προμήθευα σε κάθε της ξύπνημα.
Όταν όμως αντί για γάλα, της έδωσα την πιπίλα και της έκανα "σσσσς...", μέσα σε τρία βράδια σταμάτησε να ξυπνάει, κοιμάται πλέον σερί και τα ξαναλέμε το πρωί με την αυγούλα.
Στο μεγαλύτερο τέκνο μας εφαρμόσαμε το εξής: ένα βράδυ τον βάλαμε για ύπνο κι ενώ ο Μικρός περίμενε να καθίσω δίπλα του, του είπα: "Η μαμά θα βγει έξω για να κοιμηθείς καλύτερα, αλλά θα είναι εδώ". Πήγε να διαμαρτυρηθεί -έτσι για να μην πέσουμε αμαχητί- αλλά μάλλον το αποφασισμένο, ήρεμο και σίγουρο ύφος μου, έδειχνε πως τα διαπραγματευτικά περιθώρια ήταν ελάχιστα. Βγαίνοντας από το δωμάτιό μου φώναξε κανα δυο φορές "Μαμά;" για να βεβαιωθεί πως δεν έχω φύγει, του απάντησα "Σσσσσς. Νάνι" και αυτό ήταν! Όσο κι αν ακούγεται απίστευτο και αυτό χρειάστηκε 3 μέρες για την καθιέρωσή του. Εξαίρεση αποτελούν δυο φορές που σηκώθηκε αλλά η απειλή της στέρησης μαϊμούς (πάντα πιάνει αυτό) τον γύρισε στο κρεβάτι χωρίς δεύτερη κουβέντα.
Σίγουρα κάθε παιδί λειτουργεί διαφορετικά και κάθε γονιός έχει τον δικό του τρόπο. Οι παραπάνω τεχνικές δεν βγήκαν από το μυαλό μου. Τις έψαξα, τις διάβασα και απλά τις προσάρμοσα στις δικές μας απαιτήσεις. Ελπίζω να μην σας χρειαστούν ποτέ. Αλλά αν τις χρειάζεστε (όσο και αν δείχνει δύσκολο) να ξέρετε πως πιάνουν.
Καληνύχτα μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου