Άγρυπνοι στο Κρυονέρι

Κάνοντας ένα παιδί μαθαίνεις πολλά πράγματα. Κάνοντας ένα δεύτερο, τα ξεχνάς, μιας και η αϋπνία δεν βοηθά τις βασικές λειτουργίες του εγκεφάλου... Αντίθετα, τις μειώνει στο ελάχιστο.

Σήμερα κλείνουμε έναν μήνα αϋπνίας, καθώς δύο εβδομάδες μετά την γέννηση της Μικρής (η οποία μας ξυπνά κάθε δύο με τρεις ώρες για μαμ και κακά), ο Μικρός αποφάσισε να "συνδράμει" στην κατάσταση ξυπνώντας 2-3 φορές μέσα στην νύχτα και ζητώντας έναν εκ των δυο μας να πάει στο δωμάτιό του μέχρι να ξανακοιμηθεί. Αυτή η διαδικασία κρατά από 15' έως και μία ώρα.

Οι επιπτώσεις της συγκεκριμένης κατάστασης ήταν άμεσες. Για να καταλάβετε, ιδού μερικά από τα καλύτερα "επιτεύγματά" μου μέσα σε αυτόν τον μήνα:

-Στην ερώτηση "Τι κάνεις;" έχω πει (πάνω από μία φορά ομολογώ) "ταΐζω την μαϊμού", εννοώντας την Μικρή. Αλλά το αγαπημένο λούτρινο του Μικρού έχει γίνει πλέον μέλος της οικογένειας σε τέτοιο βαθμό που τα μπερδεύω λίγο...

-Εχω πλύνει τα δόντια μου με την οδοντόκρεμα του Μικρού -επίσης παραπάνω από μία φορά. Ευτυχώς με την δική μου οδοντόβουρτσα.

-Έχω βάλει στον καφέ το γάλα του Μικρού. Η αλήθεια είναι ότι ξύπνησα αμέσως αλλά ήταν εξαιτίας της αηδίας που έβαλα στο στόμα μου.

-Εχω πάει στον ΟΑΕΕ για να θεωρήσω το βιβλιάριο υγείας μου και λέω στην υπεύθυνη: "Γεια σας, θα ηθελα να ανανεώσω το συμβόλαιό μου!". Ε, αφού δεν με πήραν για εργομετρικές εξετάσεις, πάλι καλά... 

Και το καλύτερό μου:

-Είμαι στο σούπερ μάρκετ και έχω ολοκληρώσει τα ψώνια μου. Αδειάζω τα πράγματα στο ταμείο και περιμένω την σειρά μου. Μετά από ένα λεπτό συνειδητοποιώ ότι έχω ξεχάσει να πάρω καφέ και σαν να μην συμβαίνει τίποτα φεύγω από το ταμείο. Στον δρόμο, ξεχνιέμαι και χαζεύω τις προσφορές σε διάφορα είδη, ώσπου φτάνω στους καφέδες και αρχίζω να ψάχνω με την ησυχία μου ποικιλίες και αρώματα. Όταν βρίσκω αυτό που θέλω, το παίρνω και το βάζω στο καρότσι. Βλέποντάς το άδειο, θυμάμαι ότι τα υπόλοιπα ψώνια είναι στο ταμείο! Έλα όμως που δεν θυμάμαι σε ποιο ταμείο τα είχα αφήσει... Μετά από αρκετό τρέξιμο και ψάξιμο βρήκα την ταμεία που -φυσικα!- είχε αρχίσει να ακυρώνει τα πράγματα, της ζήτησα χίλια συγνώμη για την αφηρημάδα μου. Εκείνη -προφανώς βλέποντας τα χάλια μου- έδειξε μεγάλη κατανόηση και μέσα στην ευγένεια μου είπε πως δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα...

Βέβαια υπάρχει και η θετική πλευρά των πραγμάτων. Για παράδειγμα, δεν έχω κάψει κανένα φαγητό, δεν έχω ξεχάσει κανένα παιδί πουθενά ενώ θυμάμαι ακόμα ονόματα (τα βασικά δηλαδή, το δικό μου, του Πατέρα, των παιδιών...).