Τον τελευταίο καιρό έχω πάθει ένα κόλλημα με τα αβγά. Εκτίμησα όλες τις εκδοχές του και σε όλες τις ώρες της ημέρας. Εγώ, που δεν τον πλησίαζα στο πρωινό "ανακάλυψα" πόσο χορταστικό και δυναμωτικό είναι για το ξεκίνημα της ημέρας. Άργησα λίγο, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ...
Έτσι, σε ένα τελείωμα ημέρας που συναντήθηκα με το ερώτημα του Στέλιου "τι έχουμε σήμερα;", πριν απαντήσω, βλέπω ότι έχω στο ψυγείο λίγο κιμά που είχε μείνει από την μακαρονάδα των προηγούμενων ημερών. "Καλά, σου έχω κάτι πολύ σπέσιαλ" του υπόσχομαι και κλείνομαι για 15 λεπτά στην κουζίνα.
Ανάβω το μάτι και ζεσταίνω το τηγάνι. Περνάω για δύο λεπτά τον κιμά από το τηγάνι, ίσα ίσα να ζεσταθεί και να φύγουν ό,τι περιττά υγρά έχει.
Τον μεταφέρω στο πιάτο, ρίχνω λίγο λάδι στο τηγάνι και σπάω δυο αβγά μέσα πριν προλάβει να κάψει. Χαμηλώνω λίγο τη φωτιά και τα αφήνω για δέκα λεπτά να σιγοψηθούν.
Τα βάζω με προσοχή πάνω στον κιμά, σβήνω το μάτι, αλλά δεν αποσύρω το τηγάνι από την κουζίνα γιατί ρίχνω μέσα φέτα σε μικρά κομματάκια. Μόλις λιώσει ελαφρώς, την απλώνω πάνω από τα αβγά.
Φρέσκο πιπέρι και σερβίρισμα.
Το πιάτο συνοδεύεται με επιφωνήματα τόσο κατά το σερβίρισμα όσο και κατά την κατανάλωσή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου