Sani Gourmet Festival: Τα νέα αστέρια της γαστρονομίας

Όταν βλέπεις έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, η έκπληξη δεν έρχεται από την καλή απόδοση του «παλιού». Από εκείνον το περιμένεις, μην πω ότι το απαιτείς κιόλας. Η ανυπομονησία, η αγωνία και το ενδιαφέρον στρέφεται στους πιτσιρικάδες. Από αυτούς θες να δεις εξέλιξη, όρεξη, ανανέωση.


Κάπως έτσι έζησα το φετινό Sani Gourmet Festival. Με την αγωνία για το νέο αίμα της γαστρονομίας ή αλλιώς τους Rising Stars όπως ήταν και ο θεματικός τίτλος της διοργάνωσης. Νεαροί -και βραβευμένοι με αστέρι Michelin οι περισσότεροι- από όλο τον κόσμο, έφεραν στα πιάτα μας την φρέσκια πλευρά της εγχώριας κουζίνας τους. Το απαιτούσε άλλωστε και η ανανεωμένη όψη ολόκληρου του resort.

Την πρώτη βραδιά απολαύσαμε τις δημιουργίες ενός ζευγαριού (και στην ζωή και στην κουζίνα) Ιταλών. Ο Oliver Piras και η Alessandra Del Favero κατάφεραν να μας ξελογιάσουν με τα πιάτα τους. Ήταν η γεύση, οι συνδυασμοί, τα αρώματα, όλα! Από το τρυφερό μοσχαρίσιο καρπάτσιο, μέχρι τα μίνι ριγκατόνι με σκόνη καφέ (θεωρητικά το πάντρεμα είναι περίεργο, πρακτικά απλώς μαγικό), την άψογα ψημένη και ζουμερή φραγκόκοτα, αλλά και το γλυκό το οποίο παρότι δεν είχε ίχνος σοκολάτας με κέρδισε. «Ελπίζουμε να σας άρεσε το φαγητό μας. Θέλαμε να σας δείξουμε ότι η ιταλική κουζίνα δεν είναι μόνο πίτσα και μακαρόνια», μας είπε στο τέλος  του γεύματος ο Oliver και μας προέτρεψε να ξαναπάμε την επόμενη μέρα γιατί όπως μας εξήγησε: «Αύριο θα είμαστε ακόμα καλύτεροι και μεθαύριο θα είμαστε τέλειοι!» με το μεσογειακό του ταμπεραμέντο στα κόκκινα.

Η δεύτερη βραδιά ήταν διαφορετική. Είχε το elegance, την λεπτότητα και την φινέτσα που διέπει η γαλλική κουλτούρα.  Ο Yoric Tièche μας προσέφερε μία όμορφη γευστική θαλασσινή βόλτα με μπαρμπούνια σε ζελ ζωμού, κόκκινη ψαρόσουπα και κοκτέιλ μυδιών. Το κύριο πιάτο όμως ήταν καθαρά της… πεδιάδας. Αρνίσια παϊδάκια τρυφερά και πεντανόστιμα με συνοδεία από ντοματένιο με λεμονάτους τόνους κουσκούς. Θα μπορούσα μετά από αυτό να ρίξω ένα γαλλικό τραγούδι. Αλλά τα γαλλικά μου είναι κάπως αραχνιασμένα, οπότε το άφησα…

Θα το θέλαμε, αλλά δεν ήταν δυνατό να παραβρεθούμε σε όλα τα δείπνα των σεφ. Επειδή όμως οι άνθρωποι πίσω από αυτό το υπέροχο event μας καταλαβαίνουν απόλυτα, έχουν προνοήσει για την πραγματοποίηση της επιθυμίας μας, με το «φοβερό πάρτι της Κυριακής». Δεν το λένε έτσι, δεν ξέρω καν πώς το λένε, πάντως εμείς έτσι το έχουμε βαφτίσει γιατί δεν του αξίζει κάτι λιγότερο. Όλοι οι σεφ της διοργάνωσης δίνουν το «παρών» σε ένα υπαίθριο… εστιατόριο όπου ο καθένας πίσω από τον πάγκο του δημιουργεί μικρά θαύματα. Εσείς δηλαδή πώς θα το χαρακτηρίζατε αυτό; Και ναι, εκεί τσιμπήσαμε και από τον Γερμανό και από τον Ισπανό και από τον Αργεντίνο και από όλους τους άλλους. Και ναι, ήταν όλοι τους υπέροχοι.

Όσο για τα υπόλοιπα του Sani Gourmet, οφείλω να εκφράσω την χαρά μου για το γεγονός ότι τα βρήκα -όχι απλώς ίδια αλλά σαφώς- καλύτερα. Το είχα γράψει και πέρσι, αλλά νομίζω πως θα το γράψω και του χρόνου (να ‘μαστε καλά): ο πρωινός μπουφές είναι μια πραγματική πανδαισία και ο τέλειος τρόπος για να μάθει ο τουρίστας τι εστί μεσογειακό πρωινό-δεκατιανό (αφού βρίσκεται στην διάθεσή μας μέχρι τις 11!): μοσχοβολιστές πίτες, φρέσκα φρούτα και λαχανικά, ελληνικά τυριά, ψωμάκια, γιαούρτια, ρυζόγαλα, γλυκά αλλά και πιάτα με αβγά και στραπατσάδες για γερά πιρούνια.

Βέβαια, υπήρχε και κάτι που φάγαμε και δεν μας άρεσε καθόλου φέτος στο Sani Resort. Και αυτό ήταν τα τουλούμια βροχής που έπεσαν στο κεφάλι μας για δύο 24ωρα. Όμως αυτό το μέρος είναι τόσο μαγικά φωτεινό και ηλιόλουστο ακόμα και τις συννεφιασμένες μέρες του που δεν στάθηκε ικανό να μας "χαλάσει" στο παραμικρό.