Οικογενειακό Διπλό: «Μαμά, είσαι σίγουρα δημοσιογράφος;»

Έχουμε φτάσει στη φάση που ο Ανδρέας καταλαβαίνει πως η μαμά και ο μπαμπάς έχουν κάποιες ασχολίες από τις οποίες αμείβονται ώστε να μπορούμε να αγοράζουμε πράγματα από το σούπερ μάρκετ, να πηγαίνουμε στον παιδότοπο, να τρώμε παγωτά και πολλά άλλα χρήσιμα πράγματα. Αυτό που όλος ο κόσμος ονομάζει "δουλειά".

Και καλά, με τον μπαμπά τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα: έχουν πάει στο γραφείο του και έχουν δει τον χώρο εργασίας του όπου -κατά τα μικρά,  ο πατήρ της οικογένειας- «γράφει στον υπολογιστή και μιλάει στο τηλέφωνο».

Με την μαμά όμως τι γίνεται; Παρά το γεγονός ότι καθημερινά, πηγαίνοντας με το αυτοκίνητο προς το σχολείο, ο Στέλιος βάζει ραδιόφωνο ώστε να ακούνε την εκπομπή μου, μέσα από την οποία και πολλές φορές να τους καλημερίζω, κάτι τους δυσκολεύει. Ή τουλάχιστον εγώ αυτό κατάλαβα μετά τις απορίες που εξέφρασε ο Ανδρέας τόσο στον μπαμπά του όσο και σε μένα.

Ανδρέας: Μπαμπά, αυτοί (η μαμά του και οι δύο συμπαραγωγοί της είναι οι «αυτοί»), μόνο μιλάνε στο ραδιόφωνο και δεν δουλεύουν;
Στέλιος: Μα, αυτή είναι η δουλειά της.
-Αυτή είναι η δουλειά τους; Μα, δεν κάνουν τίποτα άλλο, μόνο μιλάνε και γελάνε!

Λίγες ώρες αργότερα, ο Ανδρέας συνεχίζει να απορεί και μάλιστα δεν διστάζει να με ρωτήσει απευθείας: 

Ανδρέας: Μαμά, εσύ δουλεύεις;
Μαμά: Φυσικά, δεν με ακούς κάθε μέρα στο ραδιόφωνο;
-Αυτό είναι δουλειά;
-Ναι, αγάπη μου. Η μαμά είναι δημοσιογράφος.
(Και έρχεται η ατάκα-φαρμάκι)
-Μα, οι δημοσιογράφοι είναι σοβαροί άνθρωποι! Εσείς γελάτε στην εκπομπή!
(Προσπαθώντας σκληρά να συγκρατήσω την έκπληξή μου από το γεγονός ότι ο ίδιος μου ο γιος με αποκάλεσε -το λιγότερο- ασόβαρη, συνεχίζω)
-Να σου εξηγήσω: υπάρχουν εκπομπές στις οποίες επιτρέπεται να γελάς και άλλες που λένε πιο σοβαρά πράγματα και δεν επιτρέπεται.

Εννοείται πως από την τρίτη λέξη κιόλας, είχε σταματήσει να με ακούει.

Καληνύχτα και καλή τύχη...