Το ποδόσφαιρο όπως (θα θέλαμε αλλά δεν) είναι

Οργανωτικό τύπο δεν με λες, αλλά το ματς της ΑΕΚ με τη Μίλαν είχε μπει από την ημέρα της κλήρωσης στο καλεντάρι μου ενώ το κινητό με ενημέρωσε με υπενθύμιση το ματς από τις 8 το πρωί!

Στο μυαλό μου είχα (εγώ και περίπου 60.000 ακόμα) την εικόνα του ΟΑΚΑ 11 χρόνια πριν (μία από τις καλύτερες ποδοσφαιρικές βραδιές που θα έχω να θυμάμαι) και φυσικά την ελπίδα να την ξαναζήσω.

Ο Πατέρας, βάζελος μεν, λάτρης της (ευρωπαϊκής) μπάλας δε, είχε εκφράσει την επιθυμία να παραβρεθεί και εκείνος στο Ολυμπιακό Στάδιο (σ.σ.Να σημειώσω εδώ ότι είχε έρθει μαζί μου και στο ματς με την ΤΣΣΚΑ, οπότε αποδέχθηκα το αίτημά του μόνο και μόνο για να τσεκάρω πόσο «κατσικοπόδαρος» είναι). 

Δεν ξέρω αν ήταν 45, 50 ή 80 χιλιάδες οι φίλαθλοι (ανάλογα με το ποια εφημερίδα διαβάζεις πάει αυτό) που βρέθηκαν στο γήπεδο, η ουσία είναι ότι η ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε σε έκανε να θες να πας με το παιδί σου. Να του δείξεις πώς είναι να παρακολουθείς έναν ποδοσφαιρικό αγώνα χωρίς το άγχος να σου έρθει ένα κάθισμα στο κεφάλι, να λαμπαδιάσει κάποια θύρα, να φύγεις λιπόθυμος από τα δακρυγόνα. Να μην πρέπει να του εξηγήσεις γιατί βρίζουν τη μάνα του διαιτητή, την ξαδέρφη του αντίπαλου αμυντικού ή ακόμα και το σόι του παίκτη της δικής μας ομάδας. 

Αυτά είχα στο μυαλό μου, όσο παρακολουθούσα τον Τσόσιτς να καθαρίζει στην άμυνα, τον Λόπεζ να πηγαινοέρχεται πάνω κάτω στο γήπεδο, τον Λάζαρο να "λυσσάει" για ένα γκολ. "Έπρεπε να φέρουμε και τον Ανδρέα σήμερα", ακούω τον Πατέρα να μου λέει και χαίρομαι διπλά. Πρώτον γιατί "είδε" αυτό που "είδα" και εγώ στο γήπεδο και δεύτερον γιατί δεν έχει το κόμπλεξ-φόβο-όπως θέλετε πείτε το να πάει το γιο του σε κάτι μη Παναθηναϊκό. Κατάλαβα ότι το μόνο που θέλει και εκείνος (όπως και εγώ) είναι να αγαπήσει το ποδόσφαιρο και να αγαπήσει την ομάδα του. Όποια και αν είναι αυτή. 

Η χθεσινή βραδιά είναι η εξαίρεση, είναι η βραδιά που θες να πας (με) το παιδί σου στο γήπεδο, είναι η (σωστή) εικόνα που θες να του δώσει για το άθλημα, είναι -όπως θα έπρεπε να είναι- η οικογενειακή διασκέδαση. Δεν είναι ο κανόνας. Και μέχρι να γίνει, έχουμε συμφωνήσει (χωρίς καν να μιλήσουμε) ότι τα παιδιά μας θα βλέπουν μπάλα μόνο από το σπίτι.