Το Spetses Mini Marathon έμαθε πολλά στο παιδί μου

Το φετινό Spetses Mini Marathon ήταν κάπως διαφορετικό για εμάς, καθώς για πρώτη φορά πήραμε μαζί μας τον Μικρό. Αν και δεν ήταν αυτός ο αρχικός σχεδιασμός, τελικά ήταν μάλλον το τυχερό του να περάσει ένα γεμάτο -από όλες τις απόψεις- σαββατοκύριακο στο νησί των Σπετσών.


Όπως είναι λογικό, για την μαμά και τον μπαμπά, πέρα από την διαδρομή των 10 χλμ. -την οποία φέραμε και φέτος εις πέρας- τα χιλιόμετρα ήταν σαφώς πολλά περισσότερα και το πουσουκού όχι και τόσο χαλαρό όσο τις προηγούμενες χρονιές.

Ωστόσο, βλέποντας -πως μέρες μετά- ο Μικρός μιλούσε ακόμα γεμάτος ενθουσιασμό για το ταξίδι που κάναμε, συνειδητοποίησα πόσα πολλά πράγματα είδε και έμαθες μέσα από αυτή την -κάθε χρόνο και καλύτερη- διοργάνωση:

-Συμμετείχε ο ίδιος στον πρώτο του αγώνα. Αν και στην αρχή έφυγε "σφαίρα" μπροστά μόνος του, μη θέλοντας να με κρατάει, λίγο πριν το τέλος, λαχανιασμένος φουλ, δέχθηκε τη βοήθειά μου και τερματίσαμε μαζί χέρι-χέρι.

-Είδε τον μπαμπά και τη μαμά να λαμβάνουν μέρος σε έναν αγώνα μαζί με ακόμα περίπου 500 άτομα. Μας περίμενε λίγο πριν το τερματισμό για να περάσουμε μαζί τη γραμμή. Δεν μας ρώτησε αν νικήσαμε (κάτι που συνηθίζει), μάλλον γιατί ήταν "γεμάτος" από το χειροκρότημα και τα μπράβο που εισέπραξε.

-Είδε πολλούς φίλους μας που γνωρίζει και ο ίδιος από την Αθήνα να είναι παρόντες για τον ίδιο σκοπό. Αυτό τον έκανε να "αναγνωρίσει" το event ως κάτι στο οποίο δεν συμμετέχει η μαμά, ο μπαμπάς και άλλοι άγνωστοι, αλλά πολλοί άνθρωποι του περιβάλλοντός μας. Υπάρχει πιο απλός, αποτελεσματικός και φυσικός τρόπος να περάσεις στο παιδί την θετικότητα του αθλητισμού;
 
-Παρακολούθησε μεγάλους αθλητές όπως τον Σπύρο Γιαννιώτη, τον Γιάννη Δρυμωνάκο, τον Δημήτρη Κουλούρη, τον Χρήστο Μποφίλιο, τον Γρηγόρη Σουβατζόγλου και τον Στέφανο Δημητριάδη να κολυμπούν εκτός συναγωνισμού μόνο και μόνο για να είναι "οδηγοί" και να βοηθήσουν τους υπόλοιπους αθλητές.

Από αριστερά: Δημήτρης Κουλούρης, Μαρίνα Κουταρέλλη, Στέφανος Δημητριάδης

 -Γνώρισε από κοντά τους Δημήτρη Κουλούρη και τον Γρηγόρη Σουβατζόγλου (οι οποίοι έτρεξαν και τα 5χλμ.!) και τους υποσχέθηκε πως μόλις μεγαλώσει θα κολυμπήσει μαζί τους τη διαδρομή Κόστα-Σπέτσες.

Ο Γρηγόρης Σουβατζόγλου

-Είδε αθλητές με κινητικά προβλήματα να ξεπερνούν την ανθρώπινη φύση, να προσπερνούν τα "δεν μπορώ" και να παίρνουν αγκαλιά με το μεγαλείο τους την κορδέλα του τερματισμού. Ένας από αυτούς, ο Νίκος Παπαγγελής, ποδηλάτης και μέλος της παραολυμπιακής ομάδας, που έχει στόχο να βρεθεί στους Παραολυμπιακούς του Τόκιο το 2020. Ο πιτσιρικάς κολύμπησε την διαδρομή των 3.000 μέτρων και μάλιστα στο τέλος έκανε και πλάκα λέγοντας: "Ε, αφού δεν πνιγήκαμε, πάλι κάλα!". 

Ο Νίκος Παπαγγελής

-Είδε δεκάδες ανθρώπους να μαγειρεύουν, να προσφέρουν φαγητό, υπηρεσίες και βοήθεια στους επισκέπτες του νησιού, αθλητές και μη, όχι γιατί πληρώνονται γι΄αυτό αλλά γιατί αγαπούν τις Σπέτσες και έχουν κάνει δική τους τη διοργάνωση.

-Απόρησε με τη δύναμη, την αντοχή της Μαρίνας Κουταρέλλη αλλά κυρίως με τη φωνή της (;!) η οποία ακουγόταν σε όλη την διάρκεια του event. Ναι, για τρεις ημέρες η πρόεδρος, ιδρύτρια, ψυχή, καρδιά και σώμα του Spetses Mini Marathon ήταν παρούσα σε όλα τα αγωνίσματα, σε όλες τις βραβεύσεις. Πώς να μην απορήσει μετά ο Μικρός: "Η φωνή της Μαρίνας δεν κουράζεται ποτέ;"...

-Αγόρασε δέντρο και το χάρισε με πολλή χαρά στη διοργάνωση ώστε να συνεισφέρει στην εξαιρετική πρωτοβουλία "Bring A Tree" που σκοπό έχει την αναδάσωση του νησιού, μέρος του οποίου καταστράφηκε από τις πυρκαγιές του καλοκαιριού.

-Και από τις υπόλοιπες ομορφιές των Σπετσών: έφαγε παγωτό από το Il Posto (δεν θα μπορούσαμε να του στερήσουμε το καλύτερο παγωτό μηχανής του Αργοσαρωνικού) και έκανε βόλτα με παραδοσιακή άμαξα (ακόμα μιλάει για τον Μάξιμο, το άλογο!).

Ευχαριστούμε Spetses Mini Marathon, όλα ήταν μοναδικά!

Ραντεβού του χρόνου!