12.6.17

Η ποδοσφαιρική ηλικία μου


Κάποιοι μετρούν την ηλικία με τα χρόνια (ακούς εκεί!), κάποιοι άλλοι με τις ρυτίδες (τις δικές τους ή και των άλλων), κάποιοι δεν την μετρούν καθόλου (και μάλλον κάνουν την καλύτερη δουλειά…).

Εγώ την μετρώ με -τι άλλο;- το ποδόσφαιρο. Αν και το σαββατοκύριακο που μας πέρασε στάθηκα μπροστά σε τούρτα με όοοοοοοολα τα κεράκια πάνω-αυτά τα ερωτηματικά, τα «βάζω ανάποδα τα κεράκια» ή το ένα «συμβολικό» δεν τα μπορώ- δεν θα σας πω την ακριβή μου ηλικία. 

Αρκεί να αναφέρω πως:

-Αν ήμουν ποδοσφαιριστής θα έπρεπε να είχα κρεμάσει καιρό τώρα τα παπούτσια μου. Εκτός αν με έλεγαν Μπουφόν ή Τότι. Ή έστω Δημήτρη Σαλπιγγίδη.

-Τα ανίψια μου κοντεύουν να φτάσουν στην ηλικία που ήμουν εγώ όταν η ΑΕΚ πήρε το τελευταίο της πρωτάθλημα.

-Οι ποδοσφαιριστές που έχω δει στην Εθνική Ελπίδων, είναι πλέον προπονητές.

-Συναναστρέφομαι με ανθρώπους που δεν έχουν μπει στο «Νίκος Γκούμας». Όχι γιατί δεν ήθελαν, γιατί δεν πρόλαβαν. 

-Συναναστρέφομαι με ανθρώπους που δηλώνουν πως: «Δεν θυμάμαι και πολύ καλά το Euro 2004, ήμουν μικρός»!

-Θυμάμαι όλα τα καλοκαίρια που «ερχόταν» ο Νταβόρ Σούκερ στον Παναθηναϊκό.

-Είμαι σε ηλικία που έχω σταματήσει να λέω τους 32χρονους, 33χρονους, 34χρονους ποδοσφαιριστές «μεγάλους», «γέρους», «ήρθαν-για-τα-ένσημα» και το έχω γυρίσει στο «έμπειρος» «απαραίτητος» και «με-εικόνες-από-ευρωπαϊκές-διοργανώσεις».

-Από την τελευταία φορά που είχε εμφανιστεί ο Νάτσο Σκόκο στα ελληνικά γήπεδα έως και σήμερα εκείνος έχει αλλαξει πέντε ομάδες, εγώ έχω παντρευτεί και έχω κάνει δύο παιδιά. Δεν την λες και άσχημη πορεία. Την δική μου...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου