Τι λέει η μαμά, τι ακούνε τα παιδιά

Υπάρχουν στιγμές (και δεν είναι λίγες) που πιστεύω πως όταν μιλάω στα βλαστάρια μου, στα αυτιά τους φτάνει ένα κράμα Μπάγεβιτς-Καλομοίρας, με αποτέλεσμα η συνεννόησή μας να μην είναι και τόσο αποτελεσματική.

Σας παραθέτω μερικά παραδείγματα με αυτά που λέω εγώ και πώς μεταφράζονται από τα χαριτωμένα εγκεφαλικά τους κύτταρα:

Στην κουζίνα

Τι λέει η μαμά: «Φάε το γιαούρτι με το κουτάλι»

Τι ακούει η Μικρή: «Κράτα με το ένα χέρι το κουτάλι, βούτα το άλλο στο γιαούρτι και μετά –εννοείται!- κατευθείαν στο στόμα!

Τι λέει η μαμά: «Μην παίζεις με το παγούρι σου»
Τι ακούει η Μικρή: «Μπορείς να ποτίσεις όλο το πάτωμα γιατί δεν υπάρχει πιο διασκεδαστικό πράγμα από τα βρεγμένα πλακάκια!»

Τι λέει η μαμά: «Αυτό έπεσε κάτω, μην το φας, πέτα το»
Τι ακούνε τα Μικρά: «Φάτε το όσο πιο γρήγορα μπορείτε ώστε να μην προλάβω να σας το βγάλω από το στόμα»

Στο αυτοκίνητο

Τι λέει η μαμά: «Μην βγάζεις τα παπούτσια σου»
Τι ακούνε τα Μικρά: «Βγάλτε και παπούτσια και κάλτσες, πετάξτε τα στα πιο απρόσιτα  σημεία και όταν θα φτάσουμε αρχίστε να τσιρίζετε: ‘Θέλω να κατέβω ΤΩΡΑ!’».

Τι λέει η μαμά: «Μην μου κλωτσάς το κάθισμα σε παρακαλώ»
Τι ακούν τα παιδιά: «Κλώτσα με σαν να μην υπάρχει αύριο, όσο σου το ζητάω ευγενικά και σταμάτα μόλις σου βάλω τις φωνές και σε απειλήσω με αφαίρεση λούτρινου».

Τι λέει η μαμά: «Μην βγάζεις τη ζώνη σου»
Τι ακούει η Μικρή: «Βγάλε τη ζώνη σου και αφού σε μαλώσω άρχισε να κλαις επειδή δεν μπορείς να την ξαναβάλεις, ώστε να σταματήσω και να σου την ξαναβάλω».

Τι λέει η μαμά: «Περίμενέ με στο πεζοδρόμιο και μην κουνηθείς ΚΑΘΟΛΟΥ μέχρι να βγάλω την αδερφή σου από το αυτοκίνητο».

Τι ακούει ο Μικρός: «Άρχισε να περιφέρεσαι από εδώ και από εκεί μέχρι να πάθω εγκεφαλικό την ίδια στιγμή που η πάλη για απελευθέρωση της Μικρής από το καθισματάκι κάνει την μονομαχία με λευκό καρχαρία να μοιάζε με απογευματινό περίπατο στην  εξοχή».

Στην ώρα του ύπνου

Τι λέει η μαμά: «Πάμε να πλύνουμε τα δόντια για να κοιμηθούμε»
Τι ακούν τα Μικρά: «Κάντε δύο γύρους το σαλόνι, ξαπλώστε σε καναπέ, πολυθρόνα, πάπλωμα, θυμηθείτε πως δεν είπατε καληνύχτα στον μπαμπά, τρέξτε να τον αγκαλιάσετε σαν να πρόκειται να φύγει μετανάστης στην Μελβούρνη, δείξτε μου πόσο δύσκολο είναι να ανέβεις μία σκάλα και διεκδίκησε με σθένος -για κανα 5λεπτο- το δικαίωμά σας να πλύνετε μόνοι σας τα δόντια.

Τι λέει η μαμά: «Καληνύχτα και καλή ξεκούραση»
Τι ακούει ο Μικρός: «Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να βάλουμε το φωτιστικό νύχτα στην απόλυτα κατάλληλη θέση, «όχι τόσο δεξιά, όχι τόσο αριστερά, λίγο πιο πίσω, έ το πήγες πολύ πίσω μαμά, φέρτο πιο μπροστά, καλά αν είναι να το βγάλεις τελείως άστο εκεί, μια χαρά είναι». Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να με ρωτήσεις ό,τι θες για τη δουλειά μου, για τον καιρό, για το που θα πάμε διακοπές το καλοκαίρι, για τον κακό λύκο και τελικά «πώς έφαγε και την γιαγιά και την κοκκινοσκουφίτσα;», το πότε θα πάμε στη γιαγιά, για το πότε θα φάμε παγωτό, για το αν θυμάμαι που είχες χτυπήσει την άλλη φορά και έκλαιγες και σου το φίλησα με πέρασε. ΝΑΙ! Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή!».