Ο Ντέμης στον αέρα, εμείς στον κόσμο μας

Την Παρασκευή που μας πέρασε, ο Ντέμης Νικολαΐδης έκανε το ντεμπούτο του ως ραδιοφωνικός παραγωγός στον αέρα του ΣΠΟΡFM 94.6 μαζί με τον Αλέξη Σπυρόπουλο. Για πολλούς λόγους, επαγγελματικούς, οπαδικούς και άλλους, όχι μόνο ήθελα να τον ακούσω, αλλά  είχα βάλει και υπενθύμιση στο κινητό για να χτυπήσει πέντε λεπτά πριν την έναρξη της εκπομπής –καθώς απασχολούμενη με τα παιδιά μπορεί και να το θυμόμουν δύο μέρες μετά. 

Το απογευματινό μας πρόγραμμα μας βρήκε στις 6 το απόγευμα (ώρα έναρξης της εκπομπής) στο αυτοκίνητο να πηγαίνουμε την καθιερωμένη βόλτα στις κούνιες. Η κίνηση στους δρόμους ήταν αυξημένη, πράγμα που –αυτή την φορά- με ευχαρίστησε, καθώς θα είχα την ευκαιρία να ακούσω μεγαλύτερο μέρος της εκπομπής. Φευ…

Ο Μικρός ουδόλως ενδιαφέρθηκε για την πρεμιέρα του Ντέμη. Για εκείνον ήταν μια συνηθισμένη μέρα στο αυτοκίνητο, με την συνηθισμένη διαδικασία του ερωτηματολογίου. Τι σημαίνει αυτό;

Σε μία διαδρομή περίπου 20’ –ενώ πάσχιζα να ακούσω την συνομιλία Νικολαΐδη-Σπυρόπουλου-  έπρεπε να απαντήσω στα εξής ερωτήματα –σε παρένθεση οι απαντήσεις μου.

-Τι κάνουν αυτοί οι άνθρωποι εκεί στην στάση; (Περιμένουν το λεωφορείο)

-Γιατί δεν έχει έρθει ακόμα το λεωφορείο; (Είναι στον δρόμο)

-Γιατί είναι στον δρόμο; Έχει κίνηση; (Ναι)

-Τι ήταν αυτό;! (Λακκούβα)

-Γιατί πέσαμε σε λακκούβα; Δεν είναι καλός ο δρόμος; Πότε θα τον φτιάξουνε; Να πάρουμε τον δήμαρχο τηλέφωνο; (Ναι)

(Αγάπη μου, θέλω να ακούσω λίγο ραδιόφωνο. Να τα πούμε μόλις φτάσουμε στις κούνιες;)

-Γιατί θες να ακούσεις ραδιόφωνο; Τι ακούς; (Άντε τώρα να του εξηγήσεις. Ευτυχώς δεν χρειάστηκε καθώς έσκασε άλλη απορία)

-Αυτό το φανάρι γιατί είναι κόκκινο; Πάει αριστερά; Εμείς πάμε ευθεία; Που πάμε; (στις κούνιες)

-Σε ποιες κούνιες; Δεν θέλω τις κούνιες της Λυκόβρυσης. (Εντάξει δεν θα πάμε. Θα πάμε στις κούνιες της Εκάλης)

-Αυτό εκεί τι είναι; Μανάβικο; Γιατί είναι κλειστό; (Γιατί το έκλεισε ο κύριος που το είχε)

-Γιατί το έκλεισε; (Γιατί κουράστηκε)

-Και πότε θα το ξανανοίξει; (Δεν ξέρω αγάπη μου). ΞΕΡΕΙΣ!

-Αυτό ποιο λεωφορείο είναι; Το 509; (Όχι είναι άλλο)

-Ποιο είναι; (Δεν ξέρω) ΞΕΡΕΙΣ!!! (Αυτό το παιδί έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στις γνώσεις μου)

-Πες μου ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ;; (το 846 –ό,τι να ναι)

-Από εδώ που πάμε; (Στην Άνοιξη)

-Και μετά τι είναι; (Η Δροσιά)

-Και μετά; (Η Εκάλη)

-Και μετά; (Η Νέα Ερυθραία)

-Και μετά; (Η Κηφισιά)

-Εκεί που είναι τα τρένα; (Ναι)

-Τώρα πάμε στα τρένα; (Όχι τώρα πάμε στις κούνιες)

Εδώ να θυμίσω ότι προσπαθώ να ακούσω και ραδιόφωνο συγχρόνως-σε περίπτωση που έχετε παρασυρθεί από την θύελλα του διαλόγου.

-Πότε θα πάμε στα τρένα; (Άλλη φορά)

-Πότε;;; (Αύριο –λέμε τώρα)

-Θα είναι και ο Κωστής στις κούνιες; (Δεν ξέρω αγόρι μου, μπορεί)

-Άμα δεν είναι; (Θα παίξεις με άλλα παιδάκια)

-Με ποια; (Θα τα γνωρίσεις εκεί)

-Τι θα φάμε; (Γιαούρτι)

-Και τι άλλο; (Και μπανάνα)

-Και τι άλλο; (Και μπισκότα)

-Και τι άλλο; (Από μαγειρευτά έχουμε: φασολάκια, παπουτσάκια, μπριάμ, παστίτσιο και μοσχαράκι στα γάστρα. Της ώρας: μοσχαρίσια, χοιρινή, φιλετάκια κοτόπουλου και μπιφτέκια -ήθελα να του απαντήσω αλλά δεν το έκανα)

Κάπου εκεί φτάσαμε στις κούνιες.

Κατά την διάρκεια της επιστροφής μας στο σπίτι (θα) είχα την ευκαιρία (χαχαχα) να ακούσω το τελευταίο μισάωρο της εκπομπής -αν δεν υπήρχε η συνέχεια των ερωτήσεων:

-Που πάμε; (Σπίτι)

-Ο μπαμπάς; (Είναι ήδη εκεί και μας περιμένει)

-Γιατί έφτασε πιο γρήγορα; (Γιατί τελείωσε πιο νωρίς)

-Τι θα κάνουμε όταν φτάσουμε; (Μπάνιο)

-Και μετά; (Θα πιούμε γάλα)

-Και μετά; (Θα δούμε Ζακ και Κουάκ)

-Και μετά; (Θα κοιμηθούμε)

-Δεν νυστάζω! (Μέχρι εκείνη την ώρα θα έχεις νυστάξει)

-Αύριο τι θα κάνουμε; (Θα πας στο σχολείο)

-Και μετά; (Θα έρθεις από το σχολείο)

-Και μετά; (Θα κοιμηθείς για μεσημέρι)

-Και μετά; (Θα δούμε)

-Τι θα δούμε; (Θα δούμε τι θα κάνουμε)

-Θα πάμε στα τρένα; (-σημάδια déjà vous στην κουβέντα μας- Θα δούμε)

-Α! Ένα καράβι (σ.σ. διαφήμιση σε στάση λεωφορείου). To Bluestar Ferries! Πάει στη Τήνο και την Άνδρο! Το είδες;; (Ναι αγάπη μου)

-Το άλλο καράβι που πάει; (Ποιο άλλο;)

-Το άλλο! (Ποιο;)

-Το ΑΛΛΟ!!! (Πάει στη Μύκονο, στην Ίο και την Σαντορίνη –επίσης ό,τι να ναι, αλλά αφού θέλει να ακούσει μια απάντηση!)

-Αυτή η εκκλησία ποια είναι; (Η αγία Ειρήνη)

-Ο παπάς που είναι; (Σπίτι του)

-Γιατί; (Πάει να ξεκουραστεί)

-Και πότε θα πάει στην εκκλησία; (Αύριο πάλι)

-Αύριο το πρωί; (Ναι)

-Τι ώρα; (Κατά τις 8)

Εδώ να (ξανα)θυμίσω ότι προσπαθώ να ακούσω και ραδιόφωνο συγχρόνως.

-Το λεωφορείο που είναι; (Όπου να ναι έρχεται)

-Είναι στον δρόμο; (Ναι)

-Και που είναι; Δεν το βλέπω! (ΝΑ ΤΟ!!! Τυχερή…)

Και κάπως έτσι περνά η ώρα μας στο αυτοκίνητο. Όσο για την εκπομπή, θα την ζητήσω σε CD και θα την ακούσω κάπου μεταξύ 23:00 και 05:00…