14.1.16

Από iPad σε iHad...



«Μα καλά πώς είναι έτσι το iPad σου; Από πότε έχεις να το καθαρίσεις;!», ήταν το «κράξιμο» που έφαγα πρόσφατα από (χωρίς παιδί) φίλο. «Γιατί τι έχει;» απάντησα. –Δεν βλέπεις την οθόνη; Έχει γίνει «σαγρέ»!


Θυμήθηκα (αμυδρά) πώς είναι η κανονική οθόνη μιας ταμπλέτας, πριν πέσει στα χέρια ενός παιδιού και την διακοσμήσει με σάλια από φτερνίσματα και κολλημένα ψίχουλα από μπισκότα oreo. Είχε δίκιο, αλλά δεν μπήκα στην διαδικασία να του εξηγήσω την ματαιότητα του καθαρισμού της, αφού 30 λεπτά αργότερα, θα ξαναέπαιρνε την ίδια μορφή.

Και κάπου εκεί συνειδητοποίησα πως αυτό που εγώ –μάθει να- θεωρώ απόλυτα φυσιολογικό και καθημερινό στις παντός είδους συσκευές επικοινωνίας, στους υπόλοιπους φαίνεται τουλάχιστον περίεργο. Για να ξέρετε λοιπόν, τι μπορεί να συμβεί στα πράγματα που έχετε ενδεχομένως ακριβοπληρώσει και τα χρειάζεστε να μιλάμε με τον υπόλοιπο κόσμο:

Οθόνη:
Όπως προείπα, είναι μόνιμα… ανάγλυφη. Την καθαρίζουμε μόνο όταν έχει σταματήσει να «πιάνει».

Εφαρμογές (apps):
Ως δια μαγείας πολλές εφαρμογές εξαφανίζονται από τους διάφορους πειραματισμούς των μικρών Steve Jobs που τα πιάνουν στα χέρια τους την ώρα που εσείς δεν τα προσέχετε. Και φυσικά τα εικονίδια με νέα παιχνίδια και videos όλο και πολλαπλασιάζονται.

Μπαταρία:
Όταν έχουμε την τύχη και το προνόμιο να παίρνουμε πίσω τις συσκευές μας, αυτές συνήθως έχουν μπαταρία περίπου όσο και το ποσοστό του ΚΚΕ στις εκλογές: 5%-6%.


(χαμένες) Κλήσεις:
Το πρώτο πράγμα που τσεκάρω πάντα. Τις περισσότερες φορές που τα πιτσιρίκια βλέπουν ένα βίντεο στο κινητό και διακόπτεται από μία κλήση, δεν διστάζουν στιγμή να την «γειώσουν» άμεσα. Ακολουθεί αληθινή ιστορία: Ο Μικρός παρακολουθούσε «Ζακ και Κουάκ» στο iPad. Χτύπησε το τηλέφωνο και λόγω iCloud (εφαρμογή που συνδέει όλες τις Apple συσκευές) η κλήση εμφανίστηκε και στο iPad. O Μικρός παίρνει την πρωτοβουλία και πατάει το “Yes” και μάλιστα με κλήση όπου βλέπεις και τον συνομιλητή σου.  Και κάπως έτσι βρέθηκε face to face με τον διευθυντή μου! Και εξελίχθηκε η εξής συνομιλία:
-Γεια σου Ανδρέα
-Γεια (ξερά ο Μικρός, μην πάρει και αέρα!)
-Τι κάνεις;
-Καλά.
-Είναι εκεί η μάμα;
-Ναι;
-Μπορείς να την φωνάξεις;
-Μαμά; (χωρίς να ανεβάσει τον τόνο της φωνής του στο παραμικρό)
-Λίγο πιο δυνατά;
-Μαμά; (καθόλου πιο δυνατά)
-Λίγο πιο δυνατά;
Ο Μικρός κουράστηκε από τον επίμονο συνομιλητή του και αποφάσισε να του το κλείσει στα μούτρα. Ο επίμονος συνομιλητής παραπήρε τηλέφωνο όπου και επαναλήφθηκε ο προαναφερθέντας διάλογος με την προαναφερθείσα κατάληξη. Την τρίτη φορά που επιχείρησε να καλέσει, ο Μικρός απλά επέλεξε το κόκκινο κουμπί, συνεχίζοντας ανενόχλητος να παρακολουθεί τον Ζακ με το παπί του.Περίπου μία ώρα αργότερα, ανακάλυψα τις κλήσεις και ευτυχώς όλα είχαν αίσιο τέλος.

Αναρτήσεις στα social media:
Ανοίγεις Facebook, βλέπεις να σου έχουν κάνει «Like»  σε βίντεο με παπάκια που τραγουδάνε το οποίο (υποτίθεται ότι) έχεις ανεβάσει και αναρωτιέσαι: Πότε το έκανα εγώ αυτό; (Και σε δεύτερο επίπεδο: «Είναι δυνατόν να μου κάνουν και Like; Πόσο με τρολάρουν οι φίλοι μου;;;). Πριν τρέξεις για αξονική τομογραφία εγκεφάλου, τσέκαρε αν αυτό έχει γίνει από κάτι μικρά δαχτυλάκια που απλώς -την ώρα που προσπαθούσαν να αλλάξουν βίντεο- έκαναν ένα απλό share και μάλιστα με σχόλιο τύπου «jkasd uuela ahhy yh». Γιατί κάπως έτσι την έπαθα κι εγώ…



Σταθερό τηλέφωνο
Δεν βρίσκεται ποτέ στην βάση του και είναι μόνιμα (κάπου κάτω από τον καναπέ, εννοείται) με πεσμένη μπαταρία. Αυτή είναι η καλή περίπτωση. Στις χειρότερες, έχουν γυρίσει το μενού στην αραβική γλώσσα και δεν βρίσκω ούτε τον κατάλογο!

(Σ.σ.: Διασκεδάζω αφάνταστα με τους γκατζετάδικες που συμπεριφέρονται στα τηλέφωνα και τις ταμπλέτες τους ως το πολυτιμότερο πράγμα που έχει πέσει στα χέρια τους. Τα παιδιά, αν μη τι άλλο, ενστικτωδώς γνωρίζουν πολύ καλά την αντικειμενική χρησιμότητα και την πραγματική, ουσιαστική αξία των εν λόγω συσκευών, που καμία σχέση με αυτήν που τους έχουμε δώσει εμείς…)   

Για τα υπόλοιπα πράγματα στο σπίτι που βρίσκονται υπό την κατοχή των μικρών θα αναφερθώ σε άλλο post, εντός των ημερών.

2 σχόλια: