Για το 2016 υπόσχομαι…

Είναι η εποχή που ευδοκιμούν οι υποσχέσεις. Κυρίως στον εαυτό μας. Η αλήθεια είναι ότι αποφεύγουμε τις πολλές κοινοποιήσεις γιατί σε περίπτωση παρασπονδιών και αθετήσεων, βρισκόμαστε ολίγον εκτεθειμένοι και υπόλογοι κυρίως σε εκείνους που έχουν δυνατή μνήμη και αρέσκονται στην –πόσο μισητή- φράση: «Ναι, αλλά εσύ δεν είχες πει ότι δεν θα…».

Αλλά αυτό το δίσεκτο έτος, εγώ είπα να δείξω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και να ανακοινώσω –μερικές από- τις αποφάσεις/αλλαγές/υποσχέσεις μου για το νέο έτος.

Έτσι λοιπόν, υπόσχομαι πως το 2016:

1-Θα είμαι πιο συνεπής στο mummulovesfoodball και θα ανεβάζω πιο συχνά posts. Όχι ότι πριν δεν το έκανα από τεμπελιά (άρχισα από τώρα τις δικαιολογίες;;;) αλλά η παρουσία μου θα γίνει πιο συχνή.

2- Θα είμαι πιο cool μαμά. Και δεν εννοώ ότι θα αφήνω τα μικρά να βγαίνουν μέχρι αργά και να φέρνουν κορίτσια και αγόρια στο σπίτι (αυτά θα αργήσουν πολύ ακόμα). Εννοώ ότι θα είμαι πιο ψύχραιμη και το πρώτο πράγμα που θα μου έρχεται στο μυαλό σε περίπτωση στραβής ΔΕΝ θα είναι το «μήπως φταίω εγώ γι’ αυτό; Θα το τραυματιστεί ψυχολογικά τώρα αυτό που είπα; Μήπως δεν είμαι καλή μαμά;»

3- Θα ακούω περισσότερο τον Πατέρα (είπαμε φέτος θα εκτεθώ στο κοινό). Και παρότι γνωρίζω ότι αυτό θα χρησιμοποιηθεί πολλές φορές «εναντίον» μου στο μέλλον, παραδέχομαι πως η ματιά και η σκέψη του είναι κάποιες φορές πολύ πιο ψύχραιμη από την δική μου (βλ. παραπάνω υπόσχεση και θα καταλάβεις…).

4-  Θα φροντίζω να διαθέτω περισσότερο χρόνο για τον μπαμπά και την μαμά της οικογένειας. Το διαβάζουμε σε όλα τα βιβλία και τα sites περί σωστής διαπαιδαγώγησης των παιδιών και όλα το αναφέρουν ως βασική προϋπόθεση: οι γονείς πρέπει να περνούν χρόνο μαζί. Και κανά σουκού χωρίς τα βλαστάρια μας, δεν κάνει κακό…

5- Θα χάνω όσο το δυνατόν λιγότερες προπονήσεις γίνεται. Αυτό έγινε και την προηγούμενη χρονιά (ομολογώ με περηφάνια) και το ίδιο θα φροντίσω να συμβεί και φέτος.

6- Θα τα μαλώνω λιγότερο. Πριν καν τελειώσω αυτό το κείμενο (ξαναβλέπε υπόσχεση νο 2), έχω ήδη αρχίσει να σκέφτομαι: «μήπως τους φωνάζω πολύ; Μήπως τα μαλώνω υπερβολικά;» για να θέσω στον εαυτό μου το ρητορικό ερώτημα στο τέλος της ημέρας «μήπως με έχουν ‘καβαλήσει’ υπερβολικά;». Αλλά ναι, κάθε φορά που μαλώνω την μικρή επειδή ανέβηκε (για 28^η φορά) τα σκαλοπάτια και τον Μικρό γιατί κυκλοφορεί χωρίς παντόφλες (για 36^η φορά) στο σπίτι, νιώθω τύψεις. Αλλά πόσες φορές αντέχει κάποιος να αποτρέψει το μωρό από την αναρρίχηση και να βάλει παντόφλες στο νήπιο μέσα σε μία μέρα (κάθε μέρα), με την ίδια ψυχραιμία, νηφαλιότητα και ηρεμία;;;

7- Θα παίρνω τηλέφωνο συχνά (και ελπίζω να επισκέπτομαι συχνότερα) την αγαπημένη μου –και συνονόματη- γιαγιά που μετράει 4 εγγόνια και 6 δισέγγονα.

8-Θα πηγαίνω πιο συχνά στο γήπεδο. Έκανα καλή αρχή στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος, έμεινα στην καλή αρχή. Κι όμως φέρθηκα στην ομάδα όπως φερόμαστε σε μια σχέση που την θεωρούμε δεδομένη… Λέτε γι’ αυτό να μην πήραμε πρωτάθλημα φέτος;

9- Θα είμαι πιο συνεπής στις κρατικές μου υποχρεώσεις. Ό,τι είναι να πληρώσω, να διευθετήσω, να κόψω, να ενημερώσω, θα το κάνω λίγο πιο νωρίς από την τελευταία μέρα. Κάτι είναι κι αυτό…

10-Θα προσπαθήσω να τηρήσω όλα τα παραπάνω!