Όταν έχεις μικρά παιδιά στο σπίτι, οι πιθανότητες να γίνει μέλος της οικογένειας η γρίπη είναι μεγάλες. Όταν ένα από τα δύο παιδιά πάει στον παιδικό σταθμό δεν είναι απλώς πιθανό, είναι απόλυτα σίγουρο.
Έτσι κι
εμείς τις τελευταίες μέρες, μην πω τις τελευταίες εβδομάδες, τώρα που το
σκέφτομαι ούτε που θυμάμαι από τότε, έχουμε μία γρίπη στο σπιτικό μας και την
πασάρουμε ο ένας στον άλλον.
Γιατί όσο
και να προστατεύεσαι, όσο και να πλένεσαι, όσο προληπτικά μέτρα και να παίρνεις,
όταν το πιτσιρίκι φτερνίζεται μέσα στα μούτρα σου χωρίς να βάζει το χέρι
μπροστά (χαχαχα, ευθυμήσαμε πάλι), όλες οι προσπάθειές σου πάνε στον βρόντο. Και
άντε πάλι, σιρόπια, καραμέλες για τον λαιμό, σπρέι για τη μύτη και ανταλλακτικά
για τα αξεσουάρ αφαίρεσης μύξας (οι γονείς ξέρουν για ποια μιλάω, οι υπόλοιποι
δεν χρειάζεστε τέτοιες λεπτομέρειες στη ζωή σας).
Τι έχουμε
μάθει αυτόν τον καιρό με τα χαρτομάντηλα ανά χείρας; Πολλά. Αλλά θα συγκεντρωθώ
σε μερικά βασικά σημεία. Όπως:
-Μύτη
Τα πιτσιρίκια μπορεί να κάθονται να τους κόψεις τα νύχια, να τους καθαρίσεις τα αυτιά, να τα κουρέψεις, να τους φορέσεις ακόμα και το πιο δύσκολο και άβολο ρούχο… Όμως δεν θα σου επιτρέψουν ΠΟΤΕ να τους πειράξεις τη μύτη. Είτε πρόκειται για ένα απλό σκούπισμα με μαντηλάκι, είτε καθαρισμός με σπρέι και κολλύρια, η βοήθεια άλλων δύο (μην πω και τεσσάρων) χεριών είναι απαραίτητη. Το κοριτσάκι στον Εξορκιστή ωχριά μπροστά σε παιδί που προσπαθεί να αποφύγει την οποιαδήποτε επαφή, από οποιονδήποτε άλλον πλην του ιδίου με την μύτη του.
Τα πιτσιρίκια μπορεί να κάθονται να τους κόψεις τα νύχια, να τους καθαρίσεις τα αυτιά, να τα κουρέψεις, να τους φορέσεις ακόμα και το πιο δύσκολο και άβολο ρούχο… Όμως δεν θα σου επιτρέψουν ΠΟΤΕ να τους πειράξεις τη μύτη. Είτε πρόκειται για ένα απλό σκούπισμα με μαντηλάκι, είτε καθαρισμός με σπρέι και κολλύρια, η βοήθεια άλλων δύο (μην πω και τεσσάρων) χεριών είναι απαραίτητη. Το κοριτσάκι στον Εξορκιστή ωχριά μπροστά σε παιδί που προσπαθεί να αποφύγει την οποιαδήποτε επαφή, από οποιονδήποτε άλλον πλην του ιδίου με την μύτη του.
-Μύξες
Ό,τι δηλαδή παράγει το παραπάνω όργανο, σε ποσότητες που δεν πιστεύεις ότι μπορείς να παραχθούν από ένα τόσο μικρό πλάσμα. Βγαίνουν σε διάφορες μορφές, υφές και χρώματα. Οι μη γονείς έχετε πάρει μία έκφραση απόλυτης αηδίας αυτή την στιγμή, το ξέρω. Εμείς οι υπόλοιποι που τα έχουμε ξεπεράσει αυτά, έχουμε φτάσει στο σημείο να τις εξολοθρεύουμε με οποιοδήποτε μέσο (φυσικά με την δυσκολία που προανέφερα): Με χαρτοπετσέτα, με μωρομάντηλο, αλλά και με το μανίκι μας, την μπλούζα μας, το πετσετάκι για τον καθαρισμό γυαλιών ή όταν έχουν τελειώσει όλα τα παραπάνω, απλά με το χέρι μας.
Ό,τι δηλαδή παράγει το παραπάνω όργανο, σε ποσότητες που δεν πιστεύεις ότι μπορείς να παραχθούν από ένα τόσο μικρό πλάσμα. Βγαίνουν σε διάφορες μορφές, υφές και χρώματα. Οι μη γονείς έχετε πάρει μία έκφραση απόλυτης αηδίας αυτή την στιγμή, το ξέρω. Εμείς οι υπόλοιποι που τα έχουμε ξεπεράσει αυτά, έχουμε φτάσει στο σημείο να τις εξολοθρεύουμε με οποιοδήποτε μέσο (φυσικά με την δυσκολία που προανέφερα): Με χαρτοπετσέτα, με μωρομάντηλο, αλλά και με το μανίκι μας, την μπλούζα μας, το πετσετάκι για τον καθαρισμό γυαλιών ή όταν έχουν τελειώσει όλα τα παραπάνω, απλά με το χέρι μας.
-Πυρετός
Ο παιδίατρος μας έχει πει πως θεωρούμε ότι το παιδί έχει πυρετό, μόνο όταν το θερμόμετρο ξεπεράσει το 38. Αλλά έχετε δει παιδί με 38 πυρετό; Είναι όπως και ένα παιδί χωρίς πυρετό με κόκκινα μάγουλα! Η διάθεση, η όρεξη και κυρίως η κινητικότητά τους δεν πτοείται από τέτοιες λεπτομέρειες. Μην κοιτάτε που εμείς με κάτι δέκατα θέλουμε να βρούμε να μικρή γωνιά να πεθάνουμε. Εκείνα όχι μόνο δεν καταβάλλονται, αντίθετα ενεργοποιούνται ακόμα περισσότερο! (Οκ, δεν μιλάω για ακραίες καταστάσεις, αλλά για εκείνες τις φορές που πρόκειται για μια απλή γρίπη).
Ο παιδίατρος μας έχει πει πως θεωρούμε ότι το παιδί έχει πυρετό, μόνο όταν το θερμόμετρο ξεπεράσει το 38. Αλλά έχετε δει παιδί με 38 πυρετό; Είναι όπως και ένα παιδί χωρίς πυρετό με κόκκινα μάγουλα! Η διάθεση, η όρεξη και κυρίως η κινητικότητά τους δεν πτοείται από τέτοιες λεπτομέρειες. Μην κοιτάτε που εμείς με κάτι δέκατα θέλουμε να βρούμε να μικρή γωνιά να πεθάνουμε. Εκείνα όχι μόνο δεν καταβάλλονται, αντίθετα ενεργοποιούνται ακόμα περισσότερο! (Οκ, δεν μιλάω για ακραίες καταστάσεις, αλλά για εκείνες τις φορές που πρόκειται για μια απλή γρίπη).
-Επίσκεψη
στον γιατρό
Όταν ήμουν μικρή, θυμάμαι πως η Νο1 απειλή για να συμμορφωθώ με την φαρμακευτική αγωγή μου ήταν: «Αν δεν πάρεις το φάρμακο, θα πάμε στον γιατρό!». Τώρα η συγκεκριμένη πρόταση μεταφράζεται στα αυτιά των παιδιών: «Αν δεν πάρεις το φάρμακό σου, θα πάμε στην Ντίσνεϊλαντ!».
Εκρήξεις ενθουσιασμού και πανηγυρισμοί
ακολουθούν, συνοδευόμενα από δυνατά: «Ναιαιαιαιαιαιαιαι!, Τέλειααααααααα». Κι αυτό
γιατί όχι μόνο το ιατρείο είναι γεμάτο παιχνίδια, όχι μόνο γιατί ο γιατρός μας αφήνει
να σκαλίζουμε και να περιεργαζόμαστε τα εργαλεία και τα στηθοσκόπιά του αλλά
στο τέλος μας δίνει και δώρα! Όταν ήμουν μικρή, θυμάμαι πως η Νο1 απειλή για να συμμορφωθώ με την φαρμακευτική αγωγή μου ήταν: «Αν δεν πάρεις το φάρμακο, θα πάμε στον γιατρό!». Τώρα η συγκεκριμένη πρόταση μεταφράζεται στα αυτιά των παιδιών: «Αν δεν πάρεις το φάρμακό σου, θα πάμε στην Ντίσνεϊλαντ!».
Οπότε τι
κάνουμε; Υπομονή, μέχρι να έρθει το καλοκαίρι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου