Το top10 μου από τον 5o Spetses Mini Marathon

«Το φαντάζεσαι; Πέρασαν πέντε χρόνια!», λέω έκπληκτη στον Πατέρα, λίγες ώρες αφού πατήσαμε το πόδι μας στις Σπέτσες για τον 5ο Spetses Mini Marathon και ρίξαμε την πρώτη μας βουτιά στα νερά του Σαρωνικού. Έχουμε να το λέμε πως μετράμε το 5/5, παρόντες σε όλους τους αγώνες, σε κάποιους ως αθλητές και μερικούς ως θεατές, εγώ δηλαδή, γιατί ο Πατέρας μετράει 5 σερί τρεξίματα.

Κάθε χρόνο λέω: «Α, φέτος ήταν η καλύτερη χρονιά!». Έτσι είπα και τώρα. Και το εννοώ. Γιατί έχω να θυμάμαι:

-Το νησί γεμάτο όπως ποτέ άλλοτε. Ελληνες, ξένοι από την Ευρώπη, την Αμερική, την Ασία, από παντόυ, ήρθαν στο ετήσιο ραντεβού μας. 

-Το σουβλάκι που έφαγα από την Souvlakery, το βράδυ της Παρασκευής καθισμένη μπροστά στο λιμάνι των Σπετσών. Καθώς δεν είχαμε πάρει μαζί μας τα παδιά, κάπου στη μέση του… γεύματος συνειδητοποίησα τι καλά που είναι να τρως και να μην σε διακόπτει κανείς. Ναι, αυτό το σουβλάκι ήταν λίγο παραπάνω νόστιμο. 

-Τον κύριο Ρόντεϊ Μπέιλι. Γεννημένος το 1942, ήρθε από την Αμερική για διακοπές και πέρασε από τις Σπέτσες ώστε να λάβει μέρος στην διαδρομή των 10 χλμ. Τερμάτισε πρώτος στην κατηγορία του (70+) και λίγο πριν τον τερματισμό, περίμενε την γυναίκα του ώστε να περάσουν μαζί την τελική γραμμή.

-Το Παλικάρι (έχω λόγο που το γράφω με κεφαλαίο) που βρήκα στον δρόμο μου ενώ έτρεχα τα 5 χλμ. Η διαφορά είναι ότι εκείνος έτρεχε με 1 πόδι και 2 πατερίτσες. Το θέαμα και μόνο ήταν συγκλονιστικά συγκινητικό. 

-Την διαδρομή Αθήνα-Κόστα. Την επόμενη φορά που θα θελήσετε να πάτε στις Σπέτσες, αφήστε το flying dolphin και επιλέξτε την οδική διαδρομή. Κρατάει περίπου 2 ½ ώρες και σίγουρα η ομορφιά του θα σας ανταμείψει. 

-Την ταραμοσαλάτα της ταβέρνας Ταρσανάς. Από τις καλύτερες που έχω δοκιμάσει γι αυτό και δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθώ στις Σπέτσες και να μην κάνουμε ένα πέρασμα από το συγκεκριμένο μαγαζί. 

-Την κατάρριψη του προσωπικού μου ρεκόρ. Από το 26’20’’ του 2013, έφτασα στο 25’18’’. Στον μικρόκοσμό μου (εκεί όπου δεν υπάρχει το 14’39’’ του πρώτου Κώστα Νακόπουλου…) είμαι μια μικρή πρωταθλήτρια. 

-Το γεγονός ότι με όσους μιλούσα για την επόμενη χρονιά του Spetses Mini Marathon, ήταν σίγουροι ότι θα είναι και πάλι παρόντες. Κάποιος μάλιστα, ρώτησε το ξενοδοχείου όπου έμενε αν μπορεί να κάνει κράτηση από τώρα!

-Την υπόσχεση που μου έδωσε ο Πατέρας ότι δεν θα ξαναφύγουμε ποτέ από τις Σπέτσες, αν δεν φάμε τουλάχιστον ένα παγωτό μηχανής από Το Πόστο. Ναι, φέτος μας διέφυγε, εγκληματική (γαστρονομικά) αμέλεια. Δεν πρόκειται να επαναληφθει!

-Την υπόσχεση που έδωσα στον Πατέρα ότι (αν είμαστε καλά) του χρόνου θα τρέξουμε (και θα τερματίσουμε μαζί) τα 10 χλμ.