Το σουκού χωρίς εσένα

"Θέλετε να πάρουμε τον Μικρό το σαββατοκύριακο; Θα πάμε στ..." δεν πρόλαβε να τελείωσει τη φράση της η γιαγιά και του είχα ήδη φτιάξει βαλίτσα. Δεν θα ήταν η πρώτη φορά που θα περνούσε λίγε μέρες με τους παππούδες αλλά θα ήταν η πρώτη φορά που θα τον έπαιρναν μαζί τους στο χωριό για γουίκεντ. 

Με τον Πατέρα δεν είχαμε κανέναν ενδοιασμό. Ίσα ίσα που χαρήκαμε αφού περάσαμε στην πίστα: "Τα παιδιά πάνε διακοπές με παππού-γιαγιά". Μάλιστα τους προτείναμε και την Μικρή σε πακέτο-προσφορά, αλλά δεν τσίμπησαν. Δεν επιμείναμε και πολύ γιατί φοβηθήκαμε ότι θα απέσυραν και την αρχική τους πρόταση. 

Εσείς που δεν έχετε παιδιά σκέφτεστε: "Μα καλά, δεν ντρέπεται λίγο; Ήθελε να ξεφορτωθεί τα παιδιά της;"  Εσείς που έχετε παιδιά απλώς χαμογελάτε με αυτή την μικρή μας νίκη. 

Για αμφότερους θα αναφέρω τις "πολυτέλειες" που ζήσαμε αυτές τις δύο μέρες. Οι μεν, δείτε με πόσο απλά πράγματα χαίρεται ο άνθρωπος. Οι δε, και στα δικά σας.

-Ξυπνήσαμε στις 10 το πρωί χωρίς παρεμβάσεις, λούτρινα να εκτοξεύονται στο κρεβάτι μας, "γάλα-γάλα-γάλα!" ιαχές, παρά μόνο με κάτι ανεπαίσθητα νιαουρητά που έρχονταν από το δωμάτιο της Μικρής.

-Χρειάστηκε μόνο μισή ώρα για να ετοιμαστούμε για τη θάλασσα, καθώς έβρισκα τα πάντα εκεί που τα άφηνα!

-Πήγαμε στην παραλία, κάναμε μπάνιο, κολυμπήσαμε, αράξαμε στην ξαπλώστρα και δεν κυνηγήσαμε ούτε ένα κουβαδάκι!

-Ετοιμαστήκαμε και φύγαμε από την παραλία μέσα σε 10 λεπτά!

-Καθήσαμε να φάμε μεσημεριανό και δεν χρειάστηκε να σηκωθώ ούτε μία φορά για να δω από που προήλθε ο θόρυβος, ή γιατί δεν ακούω κανέναν θόρυβο (ακόμα πιο ύποπτο και ύπουλο), τι έσπασε, γιατί σταμάτησε να παίζει η τηλεόραση κλπ κλπ.

-Σφουγγάρισα το σπίτι και έμεινε καθαρό για πολλές ώρες μετά! Δεν χρειάστηκε ούτε μία φορά θα μαζέψω νερά και φαγητά από το πάτωμα.

-Το σαλόνι μας δεν έμοιαζε με καταπατημένο παιδότοπο. Έμοιαζε με κανονικό σαλόνι που είχε σε μια άκρη λίγα παιχνίδια.

-Είδα δύο ολόκληρους ποδοσφαιρικούς αγώνες!

-Είχα το iPad και το κινητό ανα πάσα στιγμή στην διάθεσή μου και δεν χρειάστηκε να τα διαπραγματευώ με κανέναν.

(Και όλα αυτά έχοντας δώσει μόνο το 50% των παιδιών μας...)

Την Κυριακή το απόγευμα, με την επιστροφή του Μικρού, όλα επανήλθαν σε φυσιολογικούς ρυθμούς (δηλαδή τα ανάποδα από αυτά που μόλις διαβάσατε). 

Αν μας έλειψε; Ναι, μας έλειψε. Αν χαρήκαμε που έφυγε; Ναι, χαρήκαμε. Κυρίως όμως γιατί ξέραμε ότι ήταν για λίγο...