Το βαρύτιμο τρόπαιο

ΟΚ, απόψε μπορεί να συμμετέχουν στον τελικό δύο από τις αγαπημένες μου ευρωπαϊκές ομάδες, αλλά η καρδιά φωνάζει "Juve! Juve! Juve!".

Επίσης, θα είμαι με τους Μπιανκονέρι, έτσι και για να υπάρχει μια υποψία εξέδρας στο σπίτι, μιας και ο Πατέρας υποστηρίζει ούτως ή άλλως την Μπαρτσελόνα. 

Με τι θα συνοδεύσουμε λοιπόν τον αγώνα; Η πίτσα αποκλείστηκε για λόγους μεροληψίας, η παέγια για τον μοναδικό λόγο ότι δεν μου αρέσει η ιδέα ζώων που περπατάνε και άλλων που κολυμπάνε στην ίδια συνταγή. 

Λουκάνικα και μπίρες; Πολύ κλισέ, αφήστε δε που θα το προτιμούσα αν ήμουν στο Βερολίνο. 

Οπότε καταλήξαμε στο τιμημένο λαβράκι, ελληνικό και διαιτητικό (αυτό που το πας;), από τον Μπαρμπουνάκη.

Λίγο μασάζ με ελαιόλαδο, λεμονοπίπερο, χυμό λεμονιού και χοντρό αλάτι και το ξαπλώνουμε σε κλωναράκια από άνηθο και ροδέλες λεμονιού. Το ψήνουμε στο γκριλ για 30-40', ανοίγουμε ένα καλό Ασύρτικο και δεν αφήνουμε λέπι.

Τώρα αν πάμε παράταση, έχουμε κάτι μπαρμπουνάκια που θα πέσουν στο τηγάνι. Σε περίπτωση πέναλτι υπάρχει και να βαζάκι με μαριναρισμένο γάβρο στο ψυγείο.

Αλλά δεν ξέρω, κάνει να φάμε γάβρο τέτοια μέρα;

(Σ.σ. Αυτό με τον άνηθο ήταν έμπνευση της στιγμής. Όμως μοσχομύρισε η κουζίνα και σωθήκαμε από την ψαρίλα κατά την διάρκεια του ψησίματος).