Είναι η δεύτερη φορά μέσα σε ένα μήνα που τρώμε στο συγκεκριμένο εστιατόριο. Ομολογώ πως πριν από αυτές είχα να το επισκεφθώ περίπου πέντε χρόνια και δεν είχα σκοπό να ξαναπάω, αν δεν μου έλεγαν άνθρωποι που εμπιστεύομαι την κρίση τους, ότι η ανακαίνιση δεν βελτίωσε μόνο την διακόσμηση του μαγαζιού αλλά και το μενού.
Την πρώτη φορά δοκίμασα -μεταξύ άλλων- ένα φοβερό μελωμένο χοιρινό με γραβιέρα Κρήτης και ντομάτα, τυλιγμένο από ένα ελαφρύ πιτάκι και έναν απίστευτα μαλακό χοιρινό λαιμό, ψημένο στην σχάρα με λεμονάτη σάλτσα από κάππαρη, σταφίδες και ραπανάκι.
Η έκπληξη όμως ήρθε από ένα φοβερό κανελόνι με κουνέλι. Εγώ κουνέλι δεν έχω ξαναδοκιμάσει στη ζωή μου, κυρίως γιατί συμπαθώ πολύ τα συγκεκριμένα ζωάκια για να τα φάω. Το πιάτο όμως ήταν τόσο θελκτικό, που η συμπάθειά μου πήγε περίπατο και το κανελόνι πήγε στο στομάχι μου. Λουκούμι!
Την δεύτερη φορά πετύχαμε το νηστίσιμο μενού. Τηγανητός μπακαλιάρος, άψογος, συνοδευόμενος ιδανικά από σάλτσα παντζαριού και φάβα τέλεια με καραμελωμένα κρεμμύδια και σουπιές που δεν θυμάμαι πως ήταν μαγειρεμένες αλλά θυμάμαι ότι ήταν πεντανόστιμες!
Εν κατακλείδι, φάγαμε πολύ καλά και τις δύο φορές, πράγμα που για μένα ήταν μια ευχάριστη έκπληξη καθώς η εμπειρία μου των περασμένων ετών με έκανε τουλάχιστον επιφυλακτική.
Ομολογουμένως ο Γιάννης Λουκάκος δεν είναι και ο πιο επικοινωνιακός σεφ που έχουμε γνωρίσει. Αντίθετα φαίνεται ιδιαίτερα εσωστρεφής.
Είναι ο Τσιάρτας των σεφ, για μένα. Δεν θα πουλήσει "οπαδιλίκι" για να γίνει αρεστός, δεν επιζητά την δημοσιότητα (ακόμα και στο Masters Chef ήταν τουλάχιστον διακριτική η παρουσία του), δεν είναι ο πιο αγαπητός παίκτης της εξέδρας, αλλά κανείς δεν (θα έπρεπε να) αμφισβητεί το ταλέντο και τις ικανότητές του.
Και μπορεί να ρωτήσει κάποιος: τότε γιατί δεν σου άρεσε πριν και σου αρέσει τώρα;
-Ξέρω και γω; Μπορεί να τον εμπνέει καλύτερα το... καινούργιο γήπεδο και αυτό να βγαίνει στο παιχνίδι του!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου