7.4.15

5000 μ. κεφτέδες

Το τρέξιμο είναι πάντα η αφορμή. Ο πραγματικός λόγος είναι η καλοπέραση, συμπεριλαμβανομένου του καλού φαγητού. Ή όπως λέει και ο Πατέρας: "Γυμναζόμαστε και τρέχουμε για να μπορούμε να πίνουμε και να τρώμε".

Ο Μαραθώνιος Μέγας Αλέξανδρος στην Θεσσαλονίκη ήταν η τέλεια αφορμή για το παρθενικό μεγάλο ταξίδι της Μικρής, για την πρώτη μας εκδρομή μετά την γέννησή της, για την συνάντηση με Νονούς και Νονές των παιδιών και φυσικά για να περάσουμε καλά!

Οι Νονοί της Μικρής άνοιξαν πρόσφατα το πιο επιτυχημένο εστιατόριο της φετινής σεζόν, το Meet the ball, ή αλλιώς η χαρά του κεφτέ.

Θες κεφτέ με μακαρόνια (μεγάλο hit), από κότσι (ψημένο για πολλές ώρες στον φούρνο, λουκούμι!), από λουκάνικο (το αγαπημένο του Πατέρα), από κοτόπουλο (το δικό μου αγαπημένο), από παντζάρια (φέρε και μια καράφα τσίπουρο), από ρεβίθια (έχουμε και νηστεία...) και φυσικά από μοσχάρι στην πιο all time classic εκδοχή του; Εδώ θα τους βρεις, όλους ελαφροτηγανισμένους, χωρίς ίχνος λαδίλας στο πιάτο -και αργότερα στο στομάχι σου.

Με πατάτες, τηγανητές, τσιπς ή πουρέ και φοβερές σαλάτες τις οποίες -ενώ στην αρχή παραγγείλαμε έτσι για τα μάτια του κόσμου- τσακίσαμε, ιδίως εκείνη με το παντζάρι, το γιαούρτι και το πράσινο μήλο.
Και φυσικά για επιδόρπιο ο,τι πιο κοντινό σε γλυκούς κεφτέδες... λουκουμάδες!


Ναι, από Παρασκευή βράδυ έως Κυριακή μεσημέρι τρώγαμε κεφτέδες! Με εξαίρεση το σαββατόβραδο το οποίο αφιερώθηκε στο Duck (λεπτομέρειες εντός ημερών), τα υπόλοιπα γεύματα ολοκληρώθηκαν στο Meet the ball. 

Και οι λόγοι ήταν πολλοί: όχι μόνο για την φιλία που μας συνδέει (και την επικείμενη κουμπαριά που θα μας δέσει), αλλά γιατί το φαγητό είναι κάτι πολύ παραπάνω από καλό, σε τιμές που δεν θα μετανιώσεις τον κεφτέ που κάρφωσες, η ατμόσφαιρα και η ενέργεια του μαγαζιού σε κρατούν ακόμα κι όταν τα πιάτα έχουν αδειάσει και η μουσική μου θυμίζει παλιές καλές μέρες -ή καλύτερα νύχτες- από Barouge. Πολύ ΑΕΚοκατάσταση δηλαδή, παρότι ο συνιδιοκτήτης κουμπάρος είναι ΠΑΟΚι...

Όσο για τον αγώνα της Κυριακής, ναι, καταφέραμε και τρέξαμε. Εγώ 11 και ο Πατέρας 4 μήνες απροπόνητοι λόγω γεννητουριών και λοιπόν παρενεργειών. Παρ´ όλα αυτά τερματίσαμε και αυτό θα κρατήσουμε, γιατί οι χρόνοι δεν είναι για να μπουν στο παλμαρέ μας...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου