Από το πρώτο επίσημο παιχνίδι σου δώσαμε να καταλάβεις τι εστί ελληνική πραγματικότητα. Από όλες τις απόψεις: το άδειο γήπεδο (συνήθισέ το, έτσι είναι τα περισσότερα στο ελληνικό πρωτάθλημα) έως την γκρίνια στις εξέδρες (αυτή υπάρχει ακόμα και χωρίς κόσμο, παγκόσμια ελληνική πρωτοτυπία).
Νομίζεις ότι έχεις φάει τόσες μέρες κριτική επειδή χάσαμε. Μην ανησυχείς. Θα την έτρωγες κι αν ισοφαρίζαμε ή ακόμα κι αν το γυρίζαμε το ματς.
Μόνο στην περίπτωση που κερδίζαμε 8-0 (με υπερμπαλάρα όμως ε;) θα άκουγες μια καλή κουβέντα αλλά κι εκεί τίποτα δεν είναι σίγουρο. Όλο και κάποιος θα πεταγόταν με ένα: "Εντάξει τώρα, αυτό είναι έργο Σάντος" (στην καλύτερη) ή "Ναι αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί δεν βάζει τον Κλάους, ο κομπλεξάρας ο κωλοαθηναίος (στην λιγότερο καλή...)".
Αν έχεις αρχίσει να αμφισβητείς την σιγουριά με την οποία πήρες την απόφαση να μας έρθεις, μην αγχώνεσαι... Θα συνηθίσεις (και θα συνεχίσεις να την αμφισβητείς αλλά λιγότερο έντονα). Δες το σαν γούρι: και οι δύο προηγούμενοι στραβά ξεκίνησαν.
Αν και πήρες τη θέση του πολυαγαπημένου μου Φερνάντο, αποφάσισα να δώσω το όνομά σου σε αυτή τη σαλάτα για το καλωσόρισμα και γιατί κοουτσάρεις την δική μου επίσημη αγαπημένη no matter what...
Υλικά
1 σγουρή σαλάτα, κομμένη με το χέρι
1 φλιτζάνι ρώγες σταφυλιού
3-4 κομμάτια λιαστής ντομάτας, ψιλοκομμένα
1 αγγούρι, μικρό ψιλοκομμένο
1 χούφτα ψίχα από ηλιόσπορο
1 κουταλιά της σούπας κουκουνάρι
2 φέτες προσούτο (δοκίμασα το Ferrano του Υφαντή και είναι εξαιρετικό)
4-5 αποξηραμένα δαμάσκηνα, ψιλοκομμένα
1 κομμάτι ανθότυρο, σπασμένο
Για την βινεγκρέτ
2 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο
1 κουταλιά του γλυκού ξίδι μπαλσάμικο
1 κουταλιά του γλυκού μουστάρδα
Χυμός από 1/2 πορτοκάλι
Εκτέλεση
Βάζουμε σε ένα μπολ την πρασινάδα και από πάνω τα υπόλοιπα υλικά. Χτυπάμε σε ένα σέικερ τα υλικά της βινεγκρέτ, περιχύνουμε τη σαλάτα και ανακατεύουμε (Γιατί μερικά πράγματα είναι απείρως πιο εύκολα από το να συνθέσεις μια Εθνική στην αρχή της σεζόν...).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου