Φουλ επίθεση ή τσούκου-τσούκου μπολ;

Διανύοντας τον δεύτερο χρόνο συμπόρευσης με τον Μικρό έχουν αρχίσει να πυκνώνουν από παντού ερωτήσεις του τύπου: "Πότε λέτε για το δεύτερο;"(εσάς πότε σας βολεύει;), "Αντε, κανα αδερφάκι δεν θα του κάνετε;" (Μπααα, λέμε αυτή την φορά να το πάρουμε από το Amazon), "Το κοριτσάκι για πότε λέτε;" (Α, δεν σας το ´πα; Δώσαμε το τελευταίο πριν λίγο. Μόνο αγόρια μας έμειναν), "Ενα ίσον κανένα" (Θες να κρατήσεις αυτό το "κανένα" για καμιά εβδομάδα, να δεις πώς αλλάζεις γνώμη;) και άλλα παρεμφερή.


Ναι, τα παιδιά είναι ευτυχία. Συμφωνώ και προσυπογράφω ως άνθρωπος που την έχει νιώσει και συνεχίζει να την νιώθει αυτήν την ευτυχία. Αλλά ακόμα και αυτή έχει την δοσολογία της, η οποία διαφέρει από οικογένεια σε οικογένεια. Δεν είναι "άιντε φέρε και γεια χαρά"...
Κι έτσι αρχίζω να σκέφτομαι σαν τον Ντέιβιντ Μόγιες: "Έχω βάλει το γκολάκι μου και κρατάω το ματς στο χέρι. Συνεχίζω την επίθεση προς χάριν της ομάδας, του αθλήματος και του κοινού ή κρατάω γερά στην άμυνα και κάνω συντήρηση διατηρώντας το σκορ και την εστία μου ανέπαφη;"
Γιατί, μη νομίζετε, η δημιουργία και η ανάπτυξη μιας οικογένειας έχει πολλά κοινά με έναν ποδοσφαιρικό αγώνα. Λίγο να πάρουν τα μυαλά σου αέρα και να νομίζεις ότι έγινες Μπαρτσελόνα, τρως το ένα γκολ πίσω από το άλλο και ετοιμάζεσαι για την έξοδο.
Γνωρίζω προσωπικά περιπτώσεις που πήγαιναν για το δεύτερο παιδί και ο πελαργός έφερε δίδυμα! Ένα συν ένα ίσον τρία δηλαδή. "Πώς είναι τα πράγματα στο σπίτι;", ρώτησα τις προάλλες τον τρίτεκνο πατέρα. -Ζήτω η τρέλα... Ήταν η λακωνική του απάντηση κουνώντας  το κεφάλι.
Πάντως οφείλω να ομολογήσω πως βλέπω οικογένειες με δύο-τρία και βάλε παιδιά και τις θαυμάζω. Υπάρχουν γυναίκες που αν είχαν την (κυρίως οικονομική) δυνατότητα θα έκαναν και δέκα! Δεν είναι όμως όλοι οι άνθρωποι το ίδιο. Κάποιοι μπορούν να μεγαλώσουν πολλά παιδιά και μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο, ορισμένοι δεν θέλουν καν να σκεφτούν την περίπτωση τεκνοποίησης γιατί ενδεχομένως αισθάνονται ότι ο συγκεκριμένος ρόλος δεν τους ταιριάζει και υπάρχουν άλλοι που θα πρέπει να το διπλοσκεφτούν αν οι συνθήκες και οι προϋποθέσεις είναι κατάλληλες για την σωστή ανατροφή ενός παιδιού -πόσο δε μάλλον περισσότερα.
Εμείς έχουμε μπει στο γήπεδο, πατήσαμε χορτάρι και κάνουμε το αναγνωριστικό μας παιχνίδι. Οσο για την εξέλιξη του σκορ, θα σας κρατάω ενήμερους.