ΕΞΠΟΤΡΟΦ: Φάγαμε όλη την Ελλάδα σε ένα σαββατιάτικο πρωινό

Το πρωί του Σαββάτου ξεκίνησε με την εξής κουβέντα (συγνώμη γκρίνια ήθελα να πω) από τον Μικρό:
-Τι;;;!!! Δεν θα πάμε στο πάρκο για ποδήλατο;;; Γιατίιιιιιι;;;
-Γιατί πρώτον σου είπα ότι θα πάμε στο πάρκο για ποδήλατο την Κυριακή και δεύτερον γιατί θα πάμε σε ένα ωραίο μέρος που θα έχει πολλά πράγματα για να δοκιμάσουμε και θα σου αρέσει πολύ.
-Δεν θα μου αρέσεειειειειειειει!!!
-Γιεν χα μου αρέχειειειειειει (από πίσω και η Μικρή που δεν είχε ιδέα για τι πράγμα μιλούσαμε αλλά είπε να συμπαρασταθεί στον δίκαιο αγώνα του αδερφού της).


Με τον Πατέρα δεν πτοηθήκαμε. Είχαμε αποφασίσει να πάμε στην ΕΞΠΟΤΡΟΦ στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, την έκθεση με προϊόντα μεγάλων και μικρών παραγωγών από όλη την Ελλάδα και θα πηγαίναμε. Μάλιστα δεν είχα συζητήσει καν το ενδεχόμενο να πάμε χωρίς τα μικρά γιατί ήμουν σίγουρη πως για τα παιδιά είναι ένας ονειρεμένος παράδεισος.

Και πήγαμε. Και δικαιωθήκαμε για την επιλογή μας από το πρώτο λεπτό. Το μόνο που μας ανησυχούσε καθ'όλη την διάρκεια της περιήγησής μας ήταν να μην τα χάσουμε από τα μάτια μας καθώς πετάγονταν από περίπτερο σε περίπτερο.

Και εννοείται πως δεν είχαν κανένα πρόβλημα να δοκιμάσουν μέλι, στο καπάκι να φάνε μια λαδόπιτα, μετά ένα μελεκούνι, μετά μια, δυο, τρεις ελιές μετά πάλι ένα μέλι, μετά ένα τυροπιτάκι, μετά ένα μπισκότο και για να μην τα πολυλογώ με αυτές τις εναλλαγές γλυκού-αλμυρού περάσαμε όλη την έκθεση.

Σε μια τέτοια Έκθεση, με τόσο μεγάλη γκάμα προϊόντων είναι λίγο δύσκολο έως και αδύνατο να δοκιμάσεις τα πάντα, αν και τα μικρά κατέβαλαν φιλότιμες προσπάθειες να το καταφέρουν. Κάτι οι δικές μου δοκιμές, κάτι οι αντιδράσεις του Ανδρέα και της Διοχάντης σε νέες αλλά και γνώριμες γεύσεις, με βοήθησαν να ξεχωρίσω κάποια προϊόντα. 

Ζεστή, ζεστή και μοσχοβολιστή δοκίμασα σχεδόν με το που μπήκαμε ροδίτικη λαδόπιτα, τυλιχτή με αλλαντικά-τυριά. Και εκεί λες "καλή η δίαιτα αλλά σαν το τηγανητό τίποτα"...

Από τα καμιά δεκαριά μέλια της Έκθεσης που βρέθηκαν στο διάβα μας μου έμειναν δύο: Το μέλι δάσους από τον Μελισσόκηπο Αξιού και το θυμαρίσιο μέλι Κέας Θυμαρότοπος. Αμφότερα είχαν ιδιαίτερη, ισορροπημένη γεύση και εξαιρετικό άρωμα.

Την τιμή που τους άξιζαν αποδώσαμε και στα παστέλια-μελεκούνια που ούτως ή άλλως αγαπάμε. Η Διοχάντη εξαφάνισε στο λεπτό ένα ροδίτικο μελεκούνι "Μιχάλης" που πολλάκις έχουμε φάει στο παρελθόν. Αυτό που δεν είχα ξαναδοκιμάσει -και πολύ μου άρεσε- ήταν το κρητικό παστέλι με χαρούπι "Τα Σφακιά". Της ίδιας εταιρίας έφαγα (παραπάνω από ένα) παξιμάδι με χαρουπάλευρο και προέτρεψα τα παιδιά μου να δοκιμάσουν. Όπως το περίμενα: πρώτη αντίδραση στην όψη τους : "μπλιαχ, δεν το θέλω", δεύτερη αντίδραση στη γεύση τους: "πολύ ωραίο! Σαν σοκολατένιο μπισκότο!".

Και μιλώντας για μπισκότα, δεν θα μπορούσαν να μας ξεφύγουν τα μπισκότα από βελανίδι Κέας "Acorn Cookies" με κομματάκια σοκολάτας. Τα έχω πετύχει σε αρκετά μαγαζιά βιολογικών προϊόντων αλλά και deli και δεν είχα τολμήσει να τα πάρω. Την επόμενη φορά δεν θα μου ξεφύγουν.

Το κεφάλαιο "τυριά" θα μπορούσαν να είναι ένα post από μόνα τους. Δοκιμάσαμε τυριά από Κυκλάδες, από Κρήτη, από Κάσο, από Εύβοια και δεν θυμάμαι ένα που δεν μου άρεσε. Η ξηρή μυζήθρα του "Τυροκομείου Κάσος" είναι ό,τι πρέπει για να στρωθεί επάνω σε ένα πιάτο ζεστές χυλοπίτες, η "Φάρμα Μαλτέζος" μου τράβηξε το ενδιαφέρον με ένα κατσικίσιο τυρί με μαύρη τρούφα, αλλά στην κορυφή των δοκιμών μου ανέβηκε η κρητική γραβιέρα του "Βερυκάκης".

Η Διοχάντη έχει μια αδυναμία στις σταφίδες και μόλις είδε το περίπτερο "Πριγκίπισσα" κόλλησε. Μαζί της κόλλησα κι εγώ στη σάλτσα του από μαύρα ντοματίνια και κορινθιακή σταφίδα αλλά και στο τσάτνεϊ μελαχρινής σταφίδας χωρίς ζάχαρη.

"Μακαρόνια δεν θα φάμε;" με ρώτησε κάποια στιγμή ο Ανδρέας, αφού "εδώ έχει φαγητό" σου λέει "δεν θα έχει το καλύτερο φαγητό του κόσμου; Ειδικά δε, όταν σταματήσαμε στο περίπτερο "Μαγγίρι" με τα καμιά 20αρια διαφορετικά είδη σπιτικών ζυμαρικών, έψαχνε να βρει την κατσαρόλα με το βραστό νερό. Και η αλήθεια είναι ότι βλέποντας βίδες με αβγά ελευθέρας βοσκής, με κουρκουμά, με βασιλικό και σκόρδο, με ανθότυρο, χυλοπίτες με χαρουπάλευρο, με μελάνι σουπιάς (όπως επίσης και τραχανάς με μελάνι σουπιάς), μια όρεξη ήρθε για ζυμαρικό σε όλους μας ήρθε.

Αμφότερα τα πιτσιρίκια (κι εγώ μαζί) έκαναν κυριολεκτικά ντου στις ελιές του "el mar" και μετά από αρκετή κατανάλωση, κατάφερα να τους ξεκολλήσω. Ευτυχώς που δεν πήραν χαμπάρι το πολύ καλό πατέ ελιάς που είχαν, γιατί ακόμα εκεί θα ήμασταν.

Η έκθεση δεν είχε μόνο φαγητό, είχε και ποτό. Τα μικρά δοκίμασαν σχεδόν όλους τους χυμούς "Χυμουδιά" από τη Νάξο. Και φράουλα, και ρόδι, και πορτοκάλι, νομίζω μας ξέφυγε ο ανάμεικτος... Εγώ που είχα όρεξη για μπίρα δοκίμασα τις "Flaros" και ανακάλυψα ένα νέο είδος, με τροπικά αρώματα, γεύσεις μάνγκο, passion fruit, ανανά και blueberry. Πρόκειται περισσότερο για μπίρα-κοκτέιλ, που μάλλον δεν ταιριάζει με φαγητό αλλά είναι ό,τι πρέπει για τα ζεστά καλοκαιρινά απογεύματα.   

-Τελικά Ανδρέα, πώς πέρασες στην Έκθεση;
-Ήταν πολύ ωραία, πότε θα ξαναέρθουμε;;;
-Ήταν πολύ ωραίαααααααααα! Πότε θα κχαναέθουμε;;; (ακούστηκε ο... αντίλαλος Διοχάντη).

H 5η Έκθεση τροφίμων και ποτών ΕΞΠΟΤΡΟΦ είναι ιδανική για να φέρει σε άμεση επαφή τους επαγγελματίες του χώρου αλλά και η τέλεια ευκαιρία για τους λάτρεις της γεύσης να γνωρίσουν τόσο τα κλασικά όσο και τις νέα προϊόντα των Ελλήνων παραγωγών.

Δεκάδες περίπτερα με εκατοντάδες γεύσεις από Ελλάδα απλώνονται μπροστά σου, ενώ η Έκθεση έχει και... διαδραστικό χαρακτήρα καθώς ο Λευτέρης Λαζάρου αλλά και πολλοί άλλοι σεφ μαγείρεψαν μπροστά -και για το κοινό- ενώ ταλαντούχοι bartenders δημιούργησαν κοκτέιλ με βάση ελληνικά ποτά και κέρασαν τους επισκέπτες.

(Η έκθεση παραμένει ανοιχτή και σήμερα Δευτέρα 29/01 έως τις 5 το απόγευμα)