18.1.17

Μια βόλτα στο Yolenis και θα κολλήσεις!


Έβλεπα τις φωτογραφίες από τις αναρτήσεις στα social media για το Yolenis και ζήλευα. Μέχρι και φίλο μου έστειλα να φάει και με πήρε την επόμενη μέρα να με αποθεώσει. Και εγώ δεν είχα καταφέρει να πάω!
Πριν από λίγες μέρες βρεθήκαμε στο Κολωνάκι με τον Πατέρα, κατηφορίσαμε στη Σόλωνος -η οποία παρεμπιπτόντως ανεβαίνει πολύ τον τελευταίο καιρό και αρχίζει να «ζωντανεύει» ξανά με πολύ όμορφα μαγαζιά- και φτάσαμε στο νούμερο 9.

Να πω την αλήθεια, ένιωθα λίγο σαν πιτσιρίκι σε παιχνιδάδικο. Ναι, αυτά τα μαγαζιά, είναι ο δικός μου Μουστάκας και μπήκα -εντελώς θετικά προκατειλημμένη- με ένα χαμόγελο έως τα αυτιά.  

Από την είσοδο κιόλας, σε παίρνουν οι μυρωδιές και το κεφάλι σου στριφογυρίζει παρασυρόμενο από τους δίσκους που περνούν από μπροστά σου φορτωμένοι καφέδες, φρεσκοψημμένα σάντουιτς, ομελέτες και πολλά άλλα ελκυστικά στη μύτη, το μάτι και το στόμα πράγματα.

Έπειτα, είναι και το άλλο που εκτιμώ πολύ σε ένα μαγαζί: όταν σε υποδέχονται σαν να περίμεναν μόνο εσένα. Αυτό κάνουν και στο Yolenis. Από τον άνθρωπο που είναι στην πόρτα και σε καθοδηγεί ευγενικά, μέχρι τους σερβιτόρους και τους baristas. «Στο υπόγειο είναι το παντοπωλείο μας», ήταν η ατάκα που αναζητούσα.

Ένα μικρό κομμάτι παραδείσου: Ζυμαρικά, αλοιφές, αποξηραμένα λαχανικά, μείγματα, μαρμελάδες, τσάτνεϊ, σάλτσες, καρυκεύματα, όλων των ειδών τα βαζάκια με όλων των ειδών τα πράγματα που θέλεις να έχεις στην κουζίνα σου. Και εκείνο το ψυγείο με τα τυριά και τα αλλαντικά, μου έκλεψε την καρδιά... «Θέλεις να πάρουμε κάτι;» με ρώτησε ο Πατέρας, «Ναι, όλα. Γίνεται;», του απάντησα. 

Συγκρατήθηκα και τελικά δεν σήκωσα (όλα) τα ράφια. Είδα και φρέσκο ψωμί, σιγά μην το άφηνα. Ένα καρβελάκι με προζύμι μελιού (Φ-Α-Ν-Τ-Α-Σ-Τ-Ι-Κ-Ο) και ένα με αλεύρι ολικής άλεσης (Υ-Π-Ε-Ρ-Ο-Χ-Ο), γιατί αυτά μπορούσα να τα δοκιμάσω άμεσα.

Αμέσως μετά ανεβήκαμε στον 1ο όροφο, στο Farma Bralou Steak Bar, σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο όπου μπορείς  να πάρεις κρέατα ειδικής κοπής από την Φάρμα Μπράλου, να σου τα ψήσουν επιτόπου ή να σου τα τυλίξουν για το σπίτι. Η κράτηση είναι μάλλον απαραίτητη (τουλάχιστον το βράδυ καθώς γίνεται χαμός) και –όπως μας ενημέρωσαν- η κουζίνα δέχεται παραγγελίες μέχρι τις 10 το βράδυ.

Και αν έχεις παιδάκια, μην ανησυχείς, έχουν φροντίσει και γι’ αυτό. Στον 2ο όροφο, ένας μίνι παιδότοπος απασχολεί τα βλαστάρια σου όσο εσύ απολαμβάνεις όσα σου φτιάχνει στο εστιατόριο ο Μιχάλης Νουρλόγλου με την ομάδα του.  

Last but not least που λένε και στο χωριό μας, στον 3ο όροφο φιλοξενείται μια τεράστια κουζίνα (η κουζίνα των ονείρων μου) όπου κατά καιρούς πραγματοποιούνται μαθήματα μαγειρικής σε συνεργασία με γνωστούς σεφ.

Σύντομα θα βάλω ποδιά και θα σας έχω ενημέρωση από τα πρώτα μου μαθήματα. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου