Τι ωραίο πράγμα η έμπνευση!

Ένα από τα πράγματα που θαυμάζω στους σεφ, εγχώριους και μη, είναι η στιγμή εκείνη που θα δοκιμάσω μία δημιουργία τους και θα με «αναγκάσουν» να πω: «Μα πώς το σκέφτηκε αυτό;» με την αίσθηση της πληρότητας στον ουρανίσκο μου. 

Συνδυασμοί και μαγειρέματα, φέρνουν τόσο εντυπωσιακά –στο πιάτο σου- αποτελέσματα που τα θυμάσαι για πολλά χρόνια. Όπως το σούσι με καπνιστό χέλι και φουαγκρά του Πολυχρόνη Δαμαλά, όπως η μους κολοκύθας με απάκι, καραμελωμένα κάστανα και τριμμένη φρέσκια τρούφα του Γκίκα Ξενάκη, ή όπως τον τόνο τατάκι, με ζεστή σάλτσα αβοκάντο και γουασάμπι από τα χέρια του Μιχάλη Νούρλογλου.

Η ίδια αίσθηση ήρθε στο μυαλό μου όταν δοκίμασα πριν λίγες μέρες ένα πιάτο του Θέμη Παπαδόπουλου, ο οποίος έχει την επιμέλεια του μενού στο εστιατόριο Modern του ξενοδοχείου Athens Was: Ραβιόλι με καβούρι, φρέσκα βότανα και σάλτσα από πράσινο μήλο. Η πάστα δένει τη θάλασσα και όλο αυτό δροσίζεται από την φρεσκάδα του φρούτου. Δεν έχω άλλη λέξη: Έμπνευση! 

Και δεν νομίζω πως η θέα του Παρθενώνα (που αν έλεγα ότι τον είχα πιάτο, δεν θα ήταν ψέματα) με είχε μεθύσει τόσο για να τα βλέπω όλα τέλεια…  

Αυτές είναι μερικές από τις εμπνεύσεις που –αλήθεια, το παραδέχομαι- έχω ζηλέψει.

Θα ήθελα πάρα πολύ να είχα την τύχη ώστε να δημιουργήσω (τηρουμένων των αναλογιών και των ικανοτήτων μου) ένα τέτοιο πιάτο-έμπνευση. Κι επειδή το άλλο μου όνειρο είναι να νιώσω την χαρά της επίτευξης ενός γκολ σε γεμάτο γήπεδο, με βλέπω να ποντάρω τις ελπίδες μου στην κουζίνα…