2.11.13

Το δικό μας Love boat είναι Υπερωκεάνιο


Η κουτσομούρα της ντροπής. Αυτή που όλοι θέλουν αλλά
ντρέπονται να βουτήξουν. Μαντέψτε ποια δεν ντράπηκε...
Ανήμερα 28ης Οκτωβρίου, είπαμε να τιμήσουμε την εθνική μας επέτειο όπως της αξίζει. Οχι, δεν πήγαμε στην παρέλαση, δεν κουνήσαμε σημαιάκια, δεν βάλαμε τα καλά μας. Ο ηλιόλουστος καιρός απαιτούσε θάλασσα, ψαρικά και μπιρο/τσιπουροκατάσταση. Ο Γιώργος, φίλος Ικαριώτης, είχε την ιδανική πρόταση: Υπερωκέανιο. Τουτέστιν ψαρομεζεδοπωλείο στον Πειραιά, αλλά πιο Πειραιάς δεν γίνεται. Η αλήθεια είναι πως λόγω συγκεκριμένης ποδοσφαιρικής φιλοσοφίας, τόσο εγώ, όσο και ο Πατέρας, πλησιάζουμε την συγκεκριμένη περιοχή μόνο αν παραστεί απόλυτη ανάγκη: Μόνο δηλαδή αν πρόκειται να φύγουμε κανά ταξιδάκι, ή αν υπάρχει μαγαζί άξιο λόγου και φαγητού.
Το συγκεκριμένο πάντως πληρούσε όλες τις προϋποθέσεις: καλό φαγητό, γρήγορο σέρβις, λογικές τιμές και χαλαρό περιβάλλον.
Ενα από τα βασικά κριτήρια στην αξιολόγηση εστιατορίων/ταβερνών κλπ. που έχω αναπτύξει τελευταία λόγω του Μικρού, είναι το κατά πόσο οι συνθήκες είναι φιλικές προς τη μαμά (και κατ' επέκτασην τον μικρό πελάτη τους) και μάλιστα την ώρα που γίνεται χαμός. Αφού δώσαμε την παραγγελία μας, πάω με το ταπεράκι στην κουζίνα και τους ζητάω να μου ζεστάνουν το φαγητό του. Παρότι επικρατούσε πανικός (το μαγαζί ήταν γεμάτο καθ' όλη την διάρκεια της παραμονής μας εκεί) όχι μονο μου το έφεραν γρήγορα, στη σωστή θερμοκρασία και σερβιρισμένο σε πιάτο, αλλά είχαν πλύνει και το τάπερ! Από το τεστ το είχαν περάσει αέρα...
Ένα δεύτερο κριτήριο, ειδικά στα μεζεδοπωλεία, είναι το τηγάνι. Γιατί ο,τι και να παραγγείλεις, το τηγανητό δεν πρόκειται (και δεν θέλεις) να το αποφύγεις. Και αυτή την δοκιμασία την έφεραν εις πέρας με άριστα. Τα τηγανητά κολοκυθάκια περασμένα απο τον χοντρό τρίφτη (σαν μακρόστενα τσιπς) ήταν τόσο τραγανά και ελαφριά συγχρόνως που με την πρώτη δοκιμή παρατήσαμε όλοι τα πιρούνια και αρχίσαμε να τα τσιμπάμε με το χέρι (για μένα το να τρως κάτι τέτοιο με το χέρι, είναι η μέγιστη ένδειξη απόλαυσης). Το ίδιο ισχύει με τα κουτσομουράκια που ήρθαν λίγο πιο μετά, τραγανά, φρέσκα και λαχταριστά.
Υπήρξαν λίγα πιάτα τα οποία δεν δοκιμάσαμε. Για όλα τα υπόλοιπα έχω να πω πως ήταν γευστικότατα αν και μας φάνηκαν λίγο μικρές οι μερίδες. Βέβαια η αλήθεια είναι πως η ομάδα διαθέτει δυνατούς παίκτες αλλά κι εσείς ρε παιδιά πέντε (πεντανόστιμα, σπιτικά) ντολμαδάκια η μερίδα; Κάπως έτσι τσακώνονται οι παρέες... Οχι η δική μας, των άλλων.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου