19.7.13

Συναγρίδεια 2013: Ενας θεσμός γεννιέται!


Ο πιο εύκολος τρόπος να μαζέψεις φίλους στο σπίτι είναι η φράση: «Δεν έρχεσαι το βράδυ να δούμε το ματσάκι και να τσιμπήσουμε;». Ο μαγικός συνδυασμός μπάλας-φαγητού δεν έχει αποτύχει ποτέ. Ακόμα κι αν το παιχνίδι βγει σούπα, θα θυμάσαι το ψητό χωριάτικο λουκάνικο με την καραμελωμένη πετσούλα και το ζουμάκι που μάζεψες με μισό καρβέλι ψωμί.

Τα «μονά» καλοκαίρια όμως πέφτει ξεραΐλα… Γιατί αν δεν είσαι διασωληνωμένος και με χαμένο το τηλεκοντρόλ, ε, δεν κάθεσαι να δεις τα φιλικά που δίνει ο βάζελος, ο μΠΑΟΚ κλπ. στα χωριά των Κάτω Χωρών. Χρειάζεσαι λοιπόν, άλλες αφορμές για φαγητομάζωξη.


Εχθές βρήκαμε την καλύτερη, στα μάτια μιας συναγρίδας αιγαιοπελαγίτισσας 4 κιλών και 200 γρ. «Πώς ψήνουμε αυτό το θηρίο στο μπάρμπεκιου;», απευθύνθηκα σε έναν από τους καλύτερους θαλασσομαγείρους, τον Νίκο Μιχαήλ, ιδιοκτήτη του εστιατορίου Άργουρα στις Τζιτζιφιές (λεπτομέρειες για τα μαγικά του πατήστε εδώ).

«Πωωω συναγρίδα ε;», η φωνή του στο τηλέφωνο έγινε τόσο γλυκιά σαν να περιέγραφε ηλιοβασίλεμα στα Φαλάσαρνα. «Αλατάκι-πιπεράκι μέσα έξω και ελάχιστο λάδι, τίποτ' άλλο. Σε χαμηλή φωτιά, άστο να πάρει μια ωραία κρούστα και από τις δυο πλευρές στην αρχή. Μετά γύρνα το συχνά μέχρι να ψηθεί. Θέλει 1-1½ ώρα περίπου». Σε 1 ώρα και 20 λεπτά ήταν έτοιμο. Δεν λέω, είχαμε και καλό ψήστη, τον Θάνο, «υπολογίζουμε 20 λεπτά για κάθε κιλό». Μέσα έπεσε. Τον αφήσαμε στην ησυχία του να κάνει τη δουλειά του. Εμείς απλά φροντίζαμε να κρατάμε το ποτήρι του γεμάτο με παγωμένο τσίπουρο. 

Δεν ξέρω πού, πώς και ποιος το πρωτοκαθιέρωσε, αλλά μου αρέσει που το ψήσιμο είναι ανδρική υπόθεση. Ακόμα και σαν εικόνα, μου μοιάζει απόλυτα σωστή. 

Εγώ το μόνο που έκανα ήταν ζεματίσω για 7-8 λεπτά αμπελοφάσουλα από την Καλαμάτα και να τα περιχύσω με αραιή σος από λάδι-λεμόνι-μουστάρδα. Ένα (τρόπος του λέγειν, τέσσερα ήπιαμε) μπουκάλι δροσερό λευκό κρασί, πολύ κουβέντα, πολλά τσουγκρίσματα, πολλή θετική ενέργεια. Φάγαμε (σκάσαμε!) 9 άτομα και περίσσεψε κιόλας.

«Εγκαινιάζω τον θεσμό "Συναγρίδεια 2013"!», δηλώνει ο Κυριάκος-προμηθευτής της συναγρίδας, με υψωμένο το ποτήρι. «Δηλαδή κάθε χρόνο τέτοια εποχή θα πλακώνουμε μια τέτοια συναγρίδα;», τον ρώτησα. «Όχι, ρε ό,τι να 'ναι! Και σαρδέλες να ψήσουμε του χρόνου, εμείς «Συναγρίδεια 2014» θα το πούμε! Εις υγείαν λοιπόν!» Όλα τα ποτήρια τσούγκρισαν μεταξύ τους, επισφραγίζοντας την γέννηση αυτού του μεγάλου θεσμού…

 (Υγ.: Να θυμηθώ του χρόνου να πλύνω τη σχάρα με το σύρμα όσο αυτή είναι ακόμα ζεστή.)

6 σχόλια:

  1. Π.Α.Ο.Κ. είναι, χωρίς "μ" μπροστά. Αν θέλεις να σε διαβάζουμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Α ναι; Και γιατί τον λένε "ΜΠΑΟΚ" τότε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. υπάρχει και η εκδοχή του ΜΠΑΟΥΚ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μεγάλη πλάκα. "Κάλεσα φίλους"... "το ψήσιμο είναι ανδρική υπόθεση" και στο τέλος... Αναρτήθηκε από Maria Zafeiratou! Στη μάνα σου το 'πες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ποιος μπαοκ μωρη ρουφιανα?αιντε μπειτε ligo mproukli.blogspot.gr να ενημερωθειτε..αιντε μπραβο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μετά από την τόσο ευγενική προτροπή σου, ε, δεν άντεξα και μπήκα. Αλλά δεν βγήκε τίποτα. Είσαι σίγουρος ότι το έχεις γράψει σωστά; Τα πολλά νεύρα δεν βγήκαν ποτέ σε καλό...

      Διαγραφή