Μια ζωή στα γήπεδα, στις κερκίδες, στα δημοσιογραφικά θεωρεία. Είναι γκολ, δεν είναι. Πέτσινο πέναλτι, καθαρό τάκλιν, αποκλεισμός και πρόκριση, νίκες και ήττες. Η κουζίνα και το μαγείρεμα προϋπήρχαν αλλά με την πρόσληψή μου στο ΒΗΜΑ Gourmet έμαθα -και ακόμα μαθαίνω- να αντιμετωπίζω τις γεύσεις, τα αρώματα και τις υφές με άλλο μάτι, άλλο στόμα, άλλη μύτη. Εκπαιδεύονται και αυτά μαζί με μένα.
Μετά ήρθαν τα αγόρια. Πρώτα ο Μεγάλος και μετά ο Μικρός.
Με τον Μεγάλο διαφωνούμε σε ένα πράγμα: εκείνος ΠΑΟ, εγώ ΑΕΚ. Συμφωνούμε σε πολλά περισσότερα: ποδόσφαιρο, ήλιος, θάλασσα, Σαντορίνη, Μύκονος, μουσική, αλλεργία στην γκρίνια, καλό φαγητό με καλούς φίλους μέσα και έξω από το σπίτι, σίριαλ στην TV και η λίστα συνεχίζεται.
Ο Μικρός δεν είναι -ακόμα- σε θέση να διαφωνεί μαζί μου. Ακόμα κι όταν παραθέτει τις ενστάσεις του ως προς την (μικρή κατά τη γνώμη του) μερίδα του φαγητού του εκείνες απορρίπτονται εν τη γενέσει τους.
Αυτό είναι λοιπόν το «Mummy Loves Foodball»: παιδί, οικογένεια, φαγητό, μπάλα, φίλοι, δουλειά, υποχρεώσεις, γέλια, χαρές, δάκρυα, ζωή, όλα ανακατεμένα. Έρχονται όποτε και όπως να 'ναι χωρίς να ρωτήσουν κανέναν.
Κι εσύ απλά αρχίζεις να παίζεις μπάλα σε όλα τα γήπεδα.
Τέλος Αυγούστου,αρχές Σεπτέμβρη ο μικρός αρχίζει φυσιολογικά το ψάρι.Μόνο από τον Μπαρμπουνάκη στο Ψυχικό.ΑΕΚάρα για πάντα.Ανακατεμένα στα έγραψα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστός! Για εκείνη την εποχή υπολογίζουμε το ψάρι! Ευχαριστώ για την πληροφορία.
ΔιαγραφήΤραγουδάκι αφιερωμένο σε όλες τις μαμάδες που αγαπούν το ποδόσφαιρο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαίζουν μπάλα τα χταπόδια
και με τα 8 τους πόδια
και μαζεύονται τα ψάρια
γίνονται μαλλιά κουβάρια
γκολ φωνάζει η σαρδέλα
τον κολιό τον κάνει πέρα
τούμπες κάνει η καραβίδα
που της έστριψε μια βίδα
σαματάς και φασαρία
ξάφνου βλέπουν καρχαρία
και όπου φύγει φύγει φύγει
ο αγώνας έτσι λήγει!